లుబ్ధా-- నామీద కన్నెయ్యడవేఁవిఁటి మావఁగారూ! యవరు విన్నా నవ్వుతారు.
రామ-- మీరుగానీ పెళ్లి చేసుకోవడం మానేస్తే, మీయింట్లోవొచ్చి బయిఠాయిస్తుంది. అది ఘంటాపథంగా చెబుతూవుంటే చెవుల్లేవా యేవిఁటి మీకు? దానితో మీరేవఁయినా వెఱ్ఱి వెఱ్ఱి చాష్టలు చేశారంటే మీకూనాకూ పడుతుంది గట్టిరంధి. జాగ్రతెరిగి మసులుకొండి.
లుబ్ధా-- నేనా? నేనా? యేవిఁటి అలా శలవిస్తున్నారు. మావాఁ! నాపిల్ల ఒకటీ అది వొకటీనా? ఆ గుంటూరు శాస్తూల్లు వున్నాడో వెళ్లా`డో, ఒక్కమాటు కనుక్కోలేరో?
రామ-- యదటింట్లోనే బసచేశాడు కనుక్కుంటానుగాని, మధురవాణి భోజనం యేపాటి అయిందో చూసి మరీ వెళతాను. (లోపలికి వెళ్లివచ్చి పైకి వెళ్లును.)
లుబ్ధా-- మధురవాణ్ణి తీసుకుపోతా ననుకుంటున్నాడు యీ పంతులు ఆహ! హ! (పొడుముపీల్చి) మనిషికీ మనిషికీ తారతమ్యం సాందేకనిపెట్టాలి. పంతుల్లాగ మీసంవుంచుకుని, రంగువేసుకుంటే, తిరిగీ యౌవ్వనం వొస్తుంది. యీ చవక సంబంధం కుదిరినట్టాయనా యేమి అదృష్టవంతుణ్ణి!
(రామప్పంతులు స్త్రీవేషముతోనున్న శిష్యుణ్ణి రెక్కపట్టుకు తీసుకువచ్చును. అరచెయ్యి చూపించి)
రామ-- మావాఁ! యేం ఖొదాకొట్టు కొచ్చిందోయి నీకు! యిదిగో ధనరేఖ. చెయ్యి కొసముట్టి రెండోపక్కకి యెగబాకిరినట్టుందోయి. యివిగో సంతానరేఖలు. కంఠందగ్గిర చూశావా హారరేఖలు?
లుబ్ధా-- అట్టే పరిశీలన అక్కర్లేదు. చాల్లెండి.
(పై ప్రసంగము జరుగుచుండగా మధురవాణి వెనక పాటున వచ్చి పంతులు నెత్తిమీద చెంబుతో నీళ్లు దిమ్మరించును.)
రామ-- యేమిటీ బేహద్బీ!
మధు-- మంగళాస్నానాలు. (శిష్యుడి గెడ్డం చేత నొక్కి) నీకు సిగ్గులేదేలంజా?
(మధురవాణి నిష్క్రమించును.)
రామ-- కోపవొఁస్తే మరి వొళ్లెరగదు. యిక కొరకంచో చీపురుగట్టో పట్టుకు వెంట దరువుఁతుంది. యీ పిల్లని తీసుకు పారిపోదాంరండి.
(శిష్యుడి చెయ్యి పట్టుకుని పైకి నడుచును.)
లుబ్ధా-- నడుస్తుంది. రెక్క వొదిలెయ్యండి.
రామ-- (రెక్కవదిలి) ఓహో! కాబోయే యిల్లాలనా?
(ముగ్గురూ నిష్క్రమించి, వీధిలో ప్రవేశింతురు.)
లుబ్ధా-- యీ పిల్లని చేసుకోమని మీ అభిప్రాయవేఁనా?
