స్త. 1.
ఇంద్రాణీ సప్తశతీ
69
6. ఆంతర్యమునకు, శాఖలకు నైక్యము నిర్విషయస్థితిలోనే కలదు. విషయములను గ్రహించునప్పుడు మాత్రము వాని విభాగము గోచరించుచున్నది.
(చిత్తవృత్తి యను విషయము జనించినప్పుడు వృత్తిజ్ఞానము, విషయిగా 'నే' నను పుట్టు జ్ఞానము నొకదానివెనుక నింకొకటిగా కలుగును.)
7. శాఖలకును, ఆంతర్యమునకును విభాగము విషయముల నపేక్షించియుండును (విషయజ్ఞానమని, విషయిజ్ఞానమని విభాగము). విభజింపనలవిగాని యేకరూపమును (ఆంతర్యమును) విభజించుట దిక్కులను విభజించినట్లుండును.
(విషయస్ఫూర్తి లేనప్పుడు విషయిస్ఫూర్తియునుండక మిగులునది యవిభాజ్యమని తాత్పర్యము.)
8. ఏ చక్రమందు నిష్ఠ గలిగి (మూలాధారము) మేమంతర్లక్ష్యమును ధ్యానించుచుంటిమో, దానియొక్క అంతరీభావము వలన నాంతర్యమందు విలక్షణమగుటలేదు.
(విషయత్వదశ మొదట మూలాధారమందగును. స్థూల శరీర సంపర్కముచే)
9. ఎచ్చట 'అహంకృతి' పుట్టుచున్నదో, అచ్చట అహంకృతివలన మేము పుట్టుచున్నాము. అన్యులము కాదు. జ్ఞానమునకు జ్ఞాతృత్వ మొందించు నాంతర్య మచ్చటనే సంభవించుచున్నది.
(అహంకృతి యనగా శరీరము తానను భావము. ఇది పుట్టు చోటనే 'అహం' మూలమునెఱుగు వారి కాంతర్యముగూడ తెలియబడుచున్నది.)
