రామప్ప: (లోపలనుంచి) మీదీయేవూరయ్యా?
కరటక : కృష్ణాతీరము. జటాంతస్వాధ్యాయిని.
రామప్ప: రామప్పంతులుగారు యింట్లో లేరు.
కరటక: మీరు వున్నారుగద.
రామప్ప: యెవరుంటే నేమిటి, యీ వేళ యేకాదశి వెళ్లిపొండి.
కరటక: తలుపుతీశివుందీ; యిక మిమ్మల్ని బ్రతిమాలుకోవడమెందుకు? (అనీలోపల ప్రవేశించు చున్నారు)
రామప్ప: పీటవెయ్యవే, దయచేయండి.
కరటక: సాలిగ్రామాల వాసన కొట్టుతూంది యేమిటండోయి - యేకాదశన్నారే.
రామప్ప: వొళ్ళు, కారకంచేసి వున్నది. ఔషధంగా పుచ్చుకుంటూ వున్నాను. ఈ మాట యెక్కడా చెప్పకండి.
కరటక: మీ దయవల్ల భోజనం చేసినాను. ఒక ప్రయోజనం వుండి - వచ్చినాను.
రామప్ప: (తడక యవుతలనుంచి పైకివచ్చి చెయ్యి తుడుచుకొనుచు) దయచేయండి కుర్చీమీద - ఔనే, చుట్టలు పట్టుకురా. శాస్రుల్లుగారికి కూడా ఆకులు చెక్కలూ ఇయ్యి.
(సాని ప్రవేశించి)
సాని : నమస్కారమండీ పంతులుగారూ.
కరటక: ఇన్నాళ్ళకి జన్మసాఫల్యమయినది నన్ను పంతులుగారిని చేశావా.
రామప్ప: యేమండీ-ఇంగ్లీషు అభివృద్ది అయిన దగ్గిరనుంచీ మన వైదీకులము కూడా పంతుళ్ల వారము అవుతున్నాము.
కరటక : నీయ్యోగీవైదీకీ భేదమూ నాడీ భేదమూ శాస్త్రసిద్దము కాదని విజయనగరము ఆనందవర్ధనీ సమాజంవారు పరిష్కరించినారు.
రామప్ప: అందుకు సందేహమేమిటండీ. పేరుగొప్పా, ఊరుదిబ్బా అన్నట్టు యీ మార్థులు, ఈ కరణకమ్మలు, ఈ నియ్యోగులు, లౌక్యానికి మనవాళ్లతో పనికివస్తారండీ. యీ తాలూకాలో యే క్రిమినల్ కేసువచ్చినా నా సలహా లేనిదీ పని జరగదు. నియ్యోగి యేమిటి, వైదీకి యేమిటి.
రామప్ప: ఔనే. అద్దం పట్టుకరా.
(ఆమె తెచ్చి యద్దము చేతికివ్వగా దానినందుకొని చూచుకొనుచు మీసములు సవరించుకొనుచుండును.)
గురుజాడలు
154
కన్యాశుల్కము - తొలికూర్పు
