| ఆ. |
అతివ చాలభీరు వగుట మున్నెన్నఁడు, నన్ను విడిచి యొంటి నదికి సరసి
కటవి కీరములకు నరుగదు నేఁ డెట్లు, చనియె నాతలంపు సత్య మగునె.
| 1134
|
| ఉ. |
లోకకృతాకృతజ్ఞుఁడవు లోకఋతానృతకర్మసాక్షి వ
స్తోకవిభావసుండ వజితుండవు వేదమయుండ వీవు పు
ణ్యాకర మిత్ర సీత హృత యయ్యెనొ లే కిపు డెందుఁ బోయెనో
శోకవశుండ నై మిగుల స్రుక్కెడు నా కెఱిఁగింపు సత్కృపన్.
| 1135
|
| చ. |
అవిరతభక్తి వేఁడెద నరాహిసుపర్వజగంబులందు నీ
కవిదిత మైనయర్థ మరయంగ నొకించుక లేదు దానవు
ల్యువతి హరించిరో గెడపిరో వనవీథిఁ జరించుచున్నదో
పవన రయాహతోపవన భామిని పోయినజాడఁ జెప్పుమా.
| 1136
|
| వ. |
అని బహుప్రకారంబుల శోకాధీనదేహుం డై విసంజ్ఞుండుం బోలె విలపించు
చున్నయన్నం జూచి యదీనసత్వుం డగులక్ష్మణుండు న్యాయసంస్థితుం డై కా
లోచితం బగువాక్యంబున ని ట్లనియె.
| 1137
|
| తే. |
అధిప శోకంబు విడిచి ధైర్యంబుఁ బూని, యుర్వినందని వెదుకంగ నుత్సహింపు
మరయ నుత్సాహవంతులు ధరణి నెట్టి, దుష్కరపుఁబనులందైనఁ దొట్రుపడరు.
| 1138
|
| క. |
అని లక్ష్మణుండు పలికిన, విని విభుఁ డచలుండు గాక విరహజ్వరసం
జనితార్తిఁ జాలఁ దూలుచు, ననుజన్మునితోడ మరల ననియెఁ గృపణుఁ డై.
| 1139
|
| మ. |
సుదతీరత్నము పద్మముల్ గొనుటకై సొం పొందఁగా గౌతమీ
నదికిం బోయెనొ తత్సరఃపులినసంతానంబులం జూచి వ
చ్చెదవా యన్న నతండు పోయి మదిరాక్షిం గాన కేతెంచి గ
ద్గదకంఠుం డయి యన్న కి ట్లనియె సంతాపంబు వాటిల్లఁగన్.
| 1140
|
రాముఁడు సీతావృత్తాంతమును గోదావరి నడుగుట
| వ. |
దేవా తీర్థవతి యైనగోదావరికిం బోయి తత్తీర్థంబులయందు వెదకి యెందు
నుం గాన నైతి నెంత చీరినఁ దద్వాక్యంబు విని రాదయ్యె మీరు సని వెదుక
వలయును.
| 1141
|
| క. |
నా విని రఘునాథుఁడు గోదావరికిం బోయి చాల ధరణీసుత న
చ్చో వెదకి కాన కతిశో, కావిలచేతస్కుఁ డగుచు నన్నది నడిగెన్.
| 1142
|
| చ. |
అడిగిన నెట్లు భూతచయ మయ్యమ పోయినచొ ప్పెఱింగియుం
గడువడిఁ జెప్ప దయ్యె నటు గౌతమియుం గలుషాత్ముఁ డాదశా
స్యుఁడు సుడి పెట్టునో యనుభయోద్ధతితో వివరింప దయ్యె న
ట్లుడుగక చెప్పు మీ వని సముద్ధతి భూతము లెంత చెప్పినన్.
| 1143
|
| వ. |
ఇట్లు నిరుత్తరుం డై రాముండు లక్ష్మణు నవలోకించి.
| 1144
|
