| ఆ. |
ప్రొద్దు గ్రుంక వచ్చె సుద్దులు వే యేల, కదనమునకు హాని గలుగకుండ
నేఁడు నిన్నుఁ జంపి నీచేతఁ జచ్చిన, దితిజవరులవగపు దీర్చి పుత్తు.
| 490
|
రాముఁడు ఖరప్రయుక్తగదను ఖండించుట
| వ. |
అనియివ్విధంబునఁ బిఱు సనక మఱుమాటలాడి ఖరుండు సంరంభవిజృంభితుం
డై కాలదండసదృశం బైనగదాదండంబు జరజరం ద్రిప్పి కనకవలయరోచులు
దిశలం జెదర దీప్తాశనింబోలె రామునిపై వైచిన నది మహావేగంబున వృక్షగు
ల్మంబులు భస్మంబు గావించుచు నంతరిక్షంబునఁ బఱతెంచుచున్నం గనుం
గొని యారఘువీరుండు నిశితాగ్రంబు లైనబహువిధశరంబు లడరించి దాని ఖం
డించిన మృత్యుపాశసంకాశ యగునమ్మహాగద రామకార్ముకముక్తకాండంబుల
చేత విభిన్న యై మంత్రౌషధబలంబులచేతఁ బుడమిం బడినవ్యాళికరణి ధరణి
తలంబునం బడియె నిట్లు ఖరాసురప్రయుక్తం బైనగదాదండంబు చూర్ణంబు
చేసి ధర్మవత్సలుం డగు రాముండు స్మయమానుం డై వెండియు నసంరంభంబు
గా వాని కి ట్లనియె.
| 491
|
| ఉ. |
ఓరి నిశాట నీ దగుబలోద్ధతి సర్వముఁ జూపి తిట్లు నీ
శూరతయు నభీరతయు సొంపును బెంపును దెల్ల మయ్యె బ
ల్గారుణభంగి నొప్పుగద తప్పక మచ్చితసాయకాహతి
న్ధారుణిఁ గూలె నీకు ఖరనామము గల్గుట వ్యర్థమే కదా.
| 492
|
| ఆ. |
నేఁడు నిన్నుఁ జంపి నీచేతఁ జచ్చిన, దితిజవరు వగపుఁ దీర్చి పుత్తు
ననుచు నీవు కడఁక నాడినవాక్యంబు, వ్యర్థ మయ్యెఁ గద నిశాటవర్య.
| 493
|
| క. |
వధ్యుఁడవు నీచుఁడ వస, న్మిథ్యావృత్తుండ వైన నీజీవితముం
దథ్యము హరియింతు సుధ న, సాధ్యుం డగుగూఢచరణశత్రుఁడుఁ బోలెన్.
| 494
|
| తే. |
దానవాధమ యిపుడు మద్బాణనిహతి, భిన్నకంఠుండ వై కూలియున్ననీదు
ఫేనబుద్బుదశోభితం బైన రుధిర, మిమ్మహీదేవి గ్రోలు నందమ్ము గాఁగ.
| 495
|
| తే. |
స్రస్తవిన్యస్తభుజుఁడవు సాంద్రపాంసు, దూషితుండ వై దుర్లభయోష నట్ల
పృథ్విఁ గౌఁగిటఁ జేర్చి నిద్రింపఁగలవు, యడిచి పడనేటి కింతలో నమరవైరి.
| 496
|
| తే. |
దానవాధమ నీవు మద్బాణహతిని, దారితావయవుండ వై ధాత్రిఁ గూలు
చుండ నేఁ డాదిగా నొప్పుచుండు నీయ, రణ్య మశరణ్యకులకు శరణ్య మగుచు.
| 497
|
| క. |
ఇమ్మున నేఁడు జనస్థా, న మ్మస్మద్బాణపాతనమున హతస్థా
న మ్మగుచుండఁగ మునులు వ, నమ్మునఁ జరియించెదరు ఘనమ్మగసుఖు లై.
| 498
|
| క. |
హతబాంధవ లై బాష్పా, ప్లుతలోచన లై విషణ్ణముఖు లై రక్ష
స్సతు లన్యభయావహముగ, గతి లేక భయార్తి నేడ్వఁ గల రిఁక విూఁదన్.
| 499
|
| తే. |
వసతుల కిట్టినీవు ప్రాణేశ్వరుండ, వట్టియనురూపకులభార్య లంద ఱాత్మ
హర్షములు దక్కి విధవ లై యనుదినంబు, నుచితశోకరసజ్ఞ లై యుందు రింక.
| 500
|
