Jump to content

పుట:Gopinatha-Ramayanamu1.pdf/619

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


మొసఁగఁ దగినపరిష్వంగ మొసఁగినాఁడఁ, జేకొని మనంబున ముదంబుఁ జేర్పు మిపుడు.

233


తే.

భావవిదుఁడవు కులధర్మకోవిదుఁడవు, ఘనుఁడవు కృతజ్ఞుఁడవు వీతకల్మషుఁడవు
పాలకుఁడ వైననీచేతఁ బంక్తిరథుఁడు, నాదుతండ్రి జీవించి యున్నాఁడు వత్స.

234


క.

అని తా లక్ష్మీవర్ధనుఁ, డనఘుఁడు రాముఁడు ప్రియానుజాన్వితుఁ డై చ
య్యన గృధ్రపతియుతంబుగ, వినుతగతిం బర్ణకుటిఁ బ్రవేశించెఁ దగన్.

235


చ.

అనిశము మౌనిపూజనము లందుచు నాకమునందు బాకశా
సనుఁడును బోలె రుచ్యఫలసంభృత మై తనరారుతత్పదం
బున సుఖలీలఁ గొన్నిదినము ల్వశి యై వసియించె నంత నా
జనపతి కిష్ట మై పొడమె సాంద్రగతి న్హిమకాల ముధ్ధతిన్.

236


ఉ.

ఆరఘువంశవార్ధివిధుఁ డం దొకనాఁటిప్రభాతవేళ సొం
పారఁగ జానకీసహితుఁ డై యభిషేకనిమిత్త మర్థి మై
వారక గౌతమీనది కవార్యగతిం జనుచుండ వెంట నిం
పారఁగఁ బోవుచుండి వినయజ్ఞుఁడు లక్ష్మణుఁ డన్న కి ట్లనున్.

237

లక్ష్మణుండు రామునికి హిమకాలంబు నభివర్ణించి చెప్పుట

తే.

ప్రియవచనశీల యెయ్యది ప్రియము నీకు, వర్ష మెద్దానిచేత దుర్వారభంగిఁ
దగ నలంకృత యైనచందాన నలరు, నట్టివలితఱి సంప్రాప్త మయ్యెఁ గంటె.

238


తే.

పరఁగ లోకంబు నీహారపరుష మయ్యె, సస్యశాలిని యై యొప్పె జగతి యెల్ల
యాపగాంబువు లనుపభోగ్యంబు లయ్యె, వీతిహోత్రుఁ డభీష్టుఁ డై వెలసె నిపుడు.

239


తే.

అనఘచరిత నవాగ్రయణార్చనముల, సురలఁ బితరుల సంతుష్టిపరులఁ జేసి
యజ్వలు కృతాగ్రయణకు లై యపగతాఘు, లై మిగులఁ బరిశుద్ధాత్ము లగుదు రిపుడు.

240


క.

సంపన్నగోరనము లై, సొం పారఁగ జనపదములు శోభిలుచుండన్
పెం పెసఁగ దండయాత్రా, లంపటు లై యుందు రిపు డిలాపతులు భువిన్.

241


క.

ఇనుఁ డంతకదిగ్భాగము, ననురక్తి భజించుచుండ నపరిష్కృత యై
ధనదాశ చెలువుఁ గోల్పడె, ననుదినము విహీనతిలక యగుసతి మాడ్కిన్.

242


క.

హీనకోశాఢ్యుం డగు నా, హిమవంతుఁడు దూరగతదినేశ్వరుఁ డగుచున్
హిమసిక్తుం డై యిప్పుడు, సమజ్జనశరణ్య సత్యనామకుఁ డయ్యెన్.

243


వ.

మఱియు నిప్పుడు దివసంబులు కించిదుష్ణసూర్యంబు లై సావశ్యాయంబు లై
సమారుతంబు లై పటుశీతంబు లై హిమోపహతంబు లై శూన్యారణ్యంబు లై