| మొసఁగఁ దగినపరిష్వంగ మొసఁగినాఁడఁ, జేకొని మనంబున ముదంబుఁ జేర్పు మిపుడు. | 233 |
తే. | భావవిదుఁడవు కులధర్మకోవిదుఁడవు, ఘనుఁడవు కృతజ్ఞుఁడవు వీతకల్మషుఁడవు | 234 |
క. | అని తా లక్ష్మీవర్ధనుఁ, డనఘుఁడు రాముఁడు ప్రియానుజాన్వితుఁ డై చ | 235 |
చ. | అనిశము మౌనిపూజనము లందుచు నాకమునందు బాకశా | 236 |
ఉ. | ఆరఘువంశవార్ధివిధుఁ డం దొకనాఁటిప్రభాతవేళ సొం | 237 |
లక్ష్మణుండు రామునికి హిమకాలంబు నభివర్ణించి చెప్పుట
తే. | ప్రియవచనశీల యెయ్యది ప్రియము నీకు, వర్ష మెద్దానిచేత దుర్వారభంగిఁ | 238 |
తే. | పరఁగ లోకంబు నీహారపరుష మయ్యె, సస్యశాలిని యై యొప్పె జగతి యెల్ల | 239 |
తే. | అనఘచరిత నవాగ్రయణార్చనముల, సురలఁ బితరుల సంతుష్టిపరులఁ జేసి | 240 |
క. | సంపన్నగోరనము లై, సొం పారఁగ జనపదములు శోభిలుచుండన్ | 241 |
క. | ఇనుఁ డంతకదిగ్భాగము, ననురక్తి భజించుచుండ నపరిష్కృత యై | 242 |
క. | హీనకోశాఢ్యుం డగు నా, హిమవంతుఁడు దూరగతదినేశ్వరుఁ డగుచున్ | 243 |
వ. | మఱియు నిప్పుడు దివసంబులు కించిదుష్ణసూర్యంబు లై సావశ్యాయంబు లై | |