| |
జనకుం డెంతయు నస్తమించె జననీసంఘంబు శోకింపఁగన్.
| 1942
|
| చ. |
ప్రియతనయుండు ప్రీతి నిడుపిండము దత్పితృలోకమందు న
క్షయ మగు నంచు శాస్త్రములు చాటి వచించెను నీవు తండ్రికిం
బ్రియుఁడవు గాన నాయనకుఁ బ్రీతిగఁ బిండ మొసంగు మిప్పుడే
రయమున మున్నె చేసితిని లక్ష్మణసోదరసంయుతంబుగన్.
| 1943
|
రాముఁడు పితృమరణమును విని దుఃఖించుట
| క. |
అని యీగతిఁ బితృమరణము, వినిపించిన నతనిమాట వీనుల కనిలో
దనుజరిపూత్సృష్టం బగు, ఘనదారుణవజ్రహేతిగతి సోఁకుటయున్.
| 1944
|
| క. |
పరశునికృత్తం బగుసుర, తరువుకరణి రాఘవుండు దద్దయు శోకం
బెరియఁగఁ బరవశుఁ డై య, త్తఱి ధరణిం బడియెఁ జాల ధైర్యము వాయన్.
| 1945
|
| మ. |
విపులాధీశునిఁ గూర్చి యీపగిది నిర్వేదించుచుం గూలఘా
తపరిశ్రాంతసుషుప్తదంతికరణి న్ధాత్రిస్థలి న్వ్రాలి యు
న్నపృథూరస్కుని రాముఁ గాంచి వెస నంతన్ భ్రాత లుద్విగ్ను లై
యుపచారంబుల సేద దేర్చి రపు డయ్యుర్వీసుతాయుక్తు లై.
| 1946
|
| ఆ. |
అంతఁ గొంతవడికి నమ్మహాపురుషుండు, తెలివి నొంది కనులజలము లొలుకఁ
దండ్రిమరణమునకుఁ దలఁకి దుఃఖించుచు, నిట్టు లనియెఁ గైకపట్టితోడ.
| 1947
|
| ఉ. |
భూమివరుండు సద్గతికిఁ బోయినవెన్క నయోధ్యయందు నే
నేమి యొనర్చువాఁడ జగతీశ్వరపాలిత మైనయప్పురం
బీమహి నింక నేపురుషుఁ డేలఁగఁ జాలు దురంత మీయగా
ధామితశోకరూపమకరాలయ మెట్లు తరింతుఁ దమ్ముఁడా.
| 1948
|
| ఉ. |
ఆతతమద్వియోగజనితార్తిఁ దపించుచు మృత్యు వొంది నా
చేత నసంస్కృతుం డగుచు శీఘ్రమున న్దివి కేగెఁ గాన వి
ఖ్యాతగుణాబ్ధికి న్దశరథావనిభర్తకుఁ బట్టి నై సుదు
ర్జాతుఁడ నైననేను వరుస న్జనియించుట వ్యర్థమే కదా.
| 1949
|
| క. |
శ్రుతిచోదితగతి నీచే, క్షితినాథుఁడు మున్నె ప్రేతకృత్యంబుల స
త్కృతుఁ డయ్యెఁ గాన నీ విపు, డతులితచరితార్థకుండ వైతివి గాదే.
| 1950
|
| చ. |
ఇనకులనాయకుండు దివి కేగినవెన్కఁ గృతవ్రతుండ నై
నననుఁ బురంబునం దిఁక ఘనంబుగ నెవ్వఁడు ప్రోచువాఁడు పా
వనగతి సన్నివృత్తవనవాసుఁడ నయ్యును గ్రమ్మఱం బురం
బునకుఁ జనంగ నోపఁ గృతపుణ్య యనాయక మట్లు గావునన్.
| 1951
|
| క. |
ననుఁ జూచి సువృత్తుం డం, చు నృపతి యేయేనుడుగులు శ్రుతిసుఖములు గా
మును పలుకు నట్టిమాటలు, వినుతగుణా యింక నెట్లు విన నగు నాకున్.
| 1952
|
| చ. |
అని యిటు రామభద్రుఁడు మహావ్యసనంబునఁ గైకపట్టితో
|
|
