| |
నానతిం డని వినయంబునం బల్కిన నారఘువల్లభుండు గజేంద్రహస్తప్రతిమం
బైనదక్షిణకరంబున నతని సంస్పృశించి మందమధురవాక్యంబుల ని ట్లనియె.
| 1051
|
రాముఁడు సుమంత్రు నయోధ్యకుఁ బొమ్మని చెప్పుట
| చ. |
భరతుఁడు వీట లేఁడు నరపాలుఁడు మద్వనయాత్ర కాత్మలోఁ
బరమవిషాద మొందుచు విపద్దశచే నడ లూనుఁ గాన స
త్వరగతి నేగి నీ వొకవిధంబున నాయనఁ దేర్చుచుండు మో
పరమసఖా వనంబునకుఁ బాదగతిం జనువార మెంతయున్.
| 1052
|
| చ. |
అనిన నతండు దీనుఁ డయి యాయన కి ట్లను దేవ యే మనం
జను వనితాయుతంబుగ నిజంబుగఁ గాఱడవిం జరింపు మం
చనయము నీకుఁ బ్రాకృతున కట్ల కృతాంతుఁడు సేయుచుండ న
న్యునకు మనుష్యమాత్రునకు నొక్కనికి న్వశమే మరల్పఁగన్.
| 1053
|
| తే. |
అనఘచరిత నీయట్టిమహాత్ముఁ డిట్టి, కష్టదశ నొందుచుండఁగఁ గాంచి మార్ధ
వార్జవబ్రహ్మచర్యంబులం దధీత, మందును ఫలోదయంబు లేదని తలంతు.
| 1054
|
| వ. |
దేవా నీవు పితృవియోగంబున వైదేహీలక్ష్మణసహితంబుగా వనవాసంబు
సలుపుటం జేసి ముల్లోకంబుల నతిక్రమించి నిక్కువంబుగాఁ బరమసిద్ధి వడ
సెదవు తమసాతీరంబున నిద్రాసమయంబునం దవిదితగమనంబునఁ బౌరులును
బలాత్కరించి క్రమ్మఱించుటం జేసి యేనును నీచేత వంచితుల మైతి మింకఁ
బాపభాగిని యగుకైకేయికడ నెత్తెఱంగున జీవించెద మని దుఃఖార్తుం డై
రోదనంబు సేయుచుఁ బ్రాణసముం డైనయమ్మహానుభావుని విడువంజాలక పరి
భ్రమించుచున్నసుమంత్రుం జూచి రోదనజనితాశుచిత్వనివారణార్థంబు జల
స్పర్శంబు సేయించి పరిశుధ్ధుం గావించి మధురవాక్యంబుల ననూనయించుచు
ని ట్లనియె.
| 1055
|
| క. |
మనువంశజులకు నీతో, నెన యగుసన్మిత్రుఁ డన్యుఁ డిఁక లేఁ డటుగా
వున దశరథజనపతి వగ, పునకుం జొరకుండునట్లు బోధింపు మటన్.
| 1056
|
| తే. |
అనఘ మాయయ్య ననుఁ బాసి యడలుచుండు, నమ్మహాత్మునిశోకంబుఁ గ్రమ్మఱింపు
మధికవృద్ధుండు కామభారావసన్నుఁ, డగుట ని ట్లొత్తి చెప్పంగఁ దగియె నేఁడు.
| 1057
|
రాముఁడు సుమంత్రునితో దశరథాదులకుఁ దననమస్కారములఁ దెల్పు మనుట
| వ. |
మఱియు మహీపతులు స్వతంత్రులు గావున వలయునెడల నిందాస్తుతివిచా
రంబు దక్కి నిగ్రహానుగ్రహంబులు సలుపుచుండుదు రట్టివారిసేఁతకుం దెగ
డుట బుద్ధిమంతుల కుచితంబు గాదు దశరథుండు కైకేయిచిత్తంబు వడయు
|
|
