| |
బితృప్రవాదశత్రువులు నగు కైకేయీదశరథులశాసనంబు మనంబునందైన
సంస్మరింపందగినయదియె యని పలికి వెండియు ని ట్లనియె.
| 540
|
| క. |
అనఘా వారలయభిషే, చనవిఘటటనబుద్ధి దైవసంకల్పమ యం
చని పలికెద వట్లైనను, ననవరత ముపేక్షణీయ మనుచుఁ దలఁచెదన్.
| 541
|
| క. |
విను మసమర్థుఁడు దైవం, బనుకొను సంభావితాత్ము లగువీరులు ద్రో
చి నడుతురుగాక దైవం, బని దానిప్రశంస సేయ రతిధీయుక్తిన్.
| 542
|
| క. |
ధర నెవ్వఁడు పౌరుషమునఁ, దఱిఁ గని దైవమును గడవ దక్షుం డగు న
ప్పురుషుం డాదైవముచేఁ, గరము నిరోధింపఁబడఁడు కాకుత్స్థవరా.
| 543
|
| క. |
దైవబల మెక్కుడో నృప, భావితుఁ డగుశూరవరునిపౌరుషమె ఘనం
బో వీక్షింపుము ధీవర, దైవపురుషశక్తితారతమ్యము దెలియున్.
| 544
|
| క. |
ఏదైవముచే నిప్పుడు, నీదగు సిరి పరులయందు నెఱపఁబడియె లే
డాదైవమును మదీయబ, లౌదార్యాభిహతమునుగ నరయుదు రార్యుల్.
| 545
|
| వ. |
దేవా యే నతిక్రాంతాంకుశవ్యాపారంబై విశృంఖలవృత్తి నభిముఖంబుగాఁ
జనుదెంచు మదబలోత్కటవేదండంబునుం బోలే టైముబును బౌరుషంబునఁ
గ్రమ్మఱించెద నదియునుంగాక.
| 546
|
లక్ష్మణుఁడు తాను రాజ్యమును రామునికి లోఁబఱతు ననుట
| మ. |
అనుమానం బొకయింత లేక రఘువర్యా నీదురాజ్యాభిషే
చనవిఘ్నం బొనరింపఁ బూని పటుదోస్సత్వంబుతో లోకపా
లనికాయం బరుదెంచెనేని పటుభల్లవ్రాతఘాతంబునన్
దునుమం జాలుదు నట్టినాకు నరనాథుం డెంత చింతింపఁగన్.
| 547
|
| క. |
రవికులవర ని న్నిప్పుడు, వివాసితునిఁ జేసినట్టివిమతులు గరిమం
దవిలి పదునాలుగబ్దము, లవిరళగతి నడవి నుండున ట్లొనరింతున్.
| 548
|
| క. |
జనవిభునకుఁ గైకేయికి, ననయవిధి న్భరతరాజ్యమందు మదిం బు
ట్టినదుర్భరాశ నస్మ, ద్ఘనబాహుబలాసిచేత ఖండింతు నొగిన్.
| 549
|
| వ. |
మహాత్మా మదీయం బైనమహోగ్రపౌరుషంబు విరుద్ధజనులకు దుఖంబుకొఱకు
నెట్లగు నట్లు దైవబలంబు సుఖంబుకొఱకుఁ గానేరదని యెఱుంగు మని పలికి
వెండియు లక్ష్మణుం డొకానొకప్పుడైన భరతునకు రాజ్యంబు లేమిఁ దెల్లం
బుగా బోధించుతలంపున ని ట్లనియె.
| 550
|
| తే. |
అనఘ చిరకాల మీవు రాజ్యంబుఁ జేసి, వనమునకుఁ బోవుచుండ నవ్వల భవత్సు
తులె ప్రజాపాల్య మొనరింపఁగలరు గాని, భరతునకు లేదు స్వాతంత్ర్య మరసి చూడ.
| 551
|
