| |
వాజులు ధేనుసంతతులు వారణముల్ రథముల్ మఖక్రియల్
జేజెలు మెచ్చుజన్నములు జీవిత మాత్మతపఃఫలంబు వి
ద్యాజయశీలవృత్తగుణధర్మములున్ గృతకార్యసిద్ధియున్.
| 1009
|
| ఉ. |
ఎంత బహూకరించిన నహీనజవాశ్వము లెన్ని యిచ్చినం
బంతముతోడ ధేనువులు భద్రకరుల్ పదివేలకోట్లు కొం
డంతధనం బొసంగిన జనాధిప ధేనువు నీను నీకు నేఁ
డింత దురాశ యేల జనియించె వచింపక పొమ్ము నెమ్మదిన్.
| 1011
|
విశ్వామిత్రుఁడు నందినీధేనువును బలాత్కారముగాఁ గొనిపోవుట
| చ. |
అనవుడు గాధినందనుఁ డహంకృతి నీతని నింత వేఁడఁగా
మన కిఁక నేల మౌని బలుమానిసిచంద మెఱుంగ నేర్చునే
వనముల నాకలంబు దిని వాడుట యొక్కటిగాక యంచుఁ జ
య్యన శబళన్ గ్రహించి చతురంగయుతంబుగఁ బోవు చున్నెడన్.
| 1012
|
| తే. |
మనుజనాథునిచే హ్రియమాణ యగుచుఁ, జాలదుఃఖిత యై మౌని శబళ యపుడు
దారుణధ్వని నేడ్చుచుఁ దనమనమున, నిట్లని కడంకఁ జింతించె నినకులేశ.
| 1013
|
| చ. |
తనహృదయం బెఱింగి సతతంబు మెలంగుచు వాఙ్మనోగతుల్
దనపయిఁ జేర్చి భక్తినయి తద్దయుఁ గొల్చెడునన్నుఁ గావరం
బున నిపు డిట్లు బల్మిఁ గొనిపోవఁగఁ జూచి వసిష్ఠుఁ డేలకో
కనల కుపేక్షఁ జేసె నపకార మొకింత యెఱుంగ నక్కటా.
| 1014
|
విశ్వామిత్రగృహీత యై నందిని వసిష్ఠునియొద్దకు వచ్చి మొఱ లిడుట
| వ. |
అని బహుప్రకారంబులం దలపోసి నిట్టూర్పు నిగుడించి.
| 1015
|
| ఉ. |
వారిని జీఱికిం గొనక వందర చిందర లాడి కొమ్ములం
జీరి నఖమ్ములం జదిపి చిక్కక చిక్కులఁ బెట్టి బెట్టుహుం
కారముతో నదల్చుచు రయంబున దాఁటి మునీంద్రచంద్రునిం
జేరఁగఁ బోయి యి ట్లనె వసిష్ఠుపదంబుల వ్రాలి దీనయై.
| 1016
|
| మ. |
నను బల్మిన్ గొని భూవరుం డరుగుచున్నాఁ డీవు వారింప కి
ట్లునికిం బాడియె నీకు న న్నతని కి ట్లొప్పింపఁగాఁ జెల్లునే
యనఘా నే నపరాధి గా నకట యి ట్లన్యాయపుంగృత్యముల్
గని మీ రూరకె యుండుట ల్కృప దొలంగం ద్రోచు టింతే కదా.
| 1017
|
| వ. |
అని పెక్కువిధంబుల భగినియుం బోలె విలపించుచుఁ గన్నీరు మున్నీరుగా
రోజనంబుఁ జేసిన నమ్మొదవుదృఢభ క్తివినయములకు మెచ్చి సస్నేహంబును
సగౌరవంబునుం గా ని ట్లనియె.
| 1018
|
| ఉ. |
ఏటికి నిన్ను నే విడుతు నెంతయు నీతఁడు దోర్బలంబునం
|
|
