| |
భువనపావని యై కులోద్యోతకరి యై ప్రకాశించుచున్నయది యని బహుప్రకా
రంబుల నత్తాపసులు విశ్వామిత్రునిం బ్రశంసించిన నమ్మునిశ్రేష్ఠుం డుల్లంబు
పల్లవింప సస్మితవదనారవిందుం డై వారి నందఱఁ దగినతెఱంగున నభినం
దించి వారలుం దానును మంజుకిసలయకుసుమవిరచితశయ్యాతలంబుల నధివ
సించి యొక్కింతసేపు పుణ్యకథావినోదంబులం బ్రొద్దుఁ బుచ్చి పదంపడి సుఖ
నిద్రఁ జేసి రారఘుప్రవరులును విశ్వామిత్రుని సేవించి యమ్మహాత్మునివలన
నిష్టకథాశ్రవణంబుఁ జేయుచు మృదుతల్పంబులం బవ్వళించి సుఖనిద్రం గావిం
చిరి తదనంతరంబ.
| 709
|
| క. |
శతపత్రకుట్మలబహి, ర్గతముదమధుపాంగనానికాయరవంబు
ల్జత గూడి కేవలాదం, భత మీఱఁ బ్రభాతకాలమహిమం దెలిపెన్.
| 710
|
| తే. |
అంతఁ గౌశికముని యంతికావనీరు, హాగ్రసంగతపారావతారవములు
మేలుకొలుపులు పాడంగ మేలుకాంచి, సరసమతిఁ దోడిమునుల కెచ్చరికఁ జేసి.
| 711
|
| చ. |
చెలువుగ రామలక్ష్మణులఁ జీఱి రఘూత్తములార మేలుకొం
డలతపనోదయావసర మయ్యె నటంచు సుధానుయోక్తి మే
ల్కొలిపిన నిద్ర లేచి రఘుకుంజరు లాహ్నికకృత్యము ల్నయం
బలరఁగఁ దీర్చి రత్తఱి నృపాగ్రణి గౌశికుతోడ ని ట్లనున్.
| 712
|
| తే. |
కంటె యీశోణనది మహాగాధ మగుచుఁ, బులినమండితమై శుభసలిలపూర్ణ
మగుచు నొప్పెడు మనము సొంపార నెద్ది, మార్గమున దాఁటిపోదము మౌనివర్య.
| 713
|
| క. |
అన విని గాధేయుఁడు రా, మున కి ట్లనుఁ దాపసోత్తములు దాఁటెడు రే
వున దాఁటి పోద మని గ్ర, ద్దన నన్నది దాఁటె మౌనితతియుతుఁ డగుచున్.
| 714
|
విశ్వామిత్రుఁడు రామలక్ష్మణసహితుం డై గంగానదిఁ జేర నరుగుట
| వ. |
ఇత్తెఱంగున నత్తపోధనగ్రామణి రామలక్ష్మణనహితుం డై తాపసులం గూడి
శోణనది నుత్తరించి తత్తీరవనంబులు విలోకింపుచు దూరం బరిగి యినుండు
నభోమధ్యగతుం డగునంతకు సమస్తమునినిషేవితం బగుదాని హంససారస
నాదితం బగుదానిఁ బుణ్యోదకం బైనదాని గంగానది డాసి యమ్మహానదియందు
సుస్నాతులై పితృతర్పణంబుఁ గావించి కృతాగ్నిహోత్రులై యమృతతుల్యం
బైనహవిశ్శేషంబు భక్షించి యమ్మహానదితీరంబున నొక్కరమ్యప్రదేశంబున
నావాసపరిగ్రహణంబుఁ జేసి పరమానందభరితాంతఃకరణు లై రచ్చట సమ
స్తమునిపరివృతుం డై విశ్వామిత్రుండు నివసించె నంత నారాముండు విశ్వా
మిత్రుని కభిముఖంబుగా నాసీనుం డై యమ్మహాత్మున కి ట్లనియె.
| 715
|
విశ్వామిత్రుఁడు శ్రీరామునికి గంగాపర్ణలసంభవప్రకారంబుఁ దెల్పుట
| క. |
తాపస యీదివ్యాపగ, యేపగిది జనించె జగము లేక్రియ నిండెన్
యేపగిది జలధిఁ గలసెను, నాపై గృపఁ జేసి యంత నయముగఁ జెపుమా.
| 716
|
