| క. | అన విని రాముఁడు వానిని, దనకరమున సంస్పృశించి తప్పక మిమ్ముం | 589 |
| క. | నా విని యయ్యస్త్రంబులు, భావంబునఁ బొంగి రాముపాదంబులకుం | 590 |
| తే. | అంత రఘుపతిముఖమున హర్షరేఖ, గనుపడ మునీశ్వరునిపాదకమలములకు | 591 |
| తే. | అనఘసర్వాస్త్రకుశలుండ నైతి నీదు, కరుణ ముల్లోకములయందు నిరుపమాన | 592 |
| మ. | అపు డి ట్లారఘునేత పల్క విని బ్రహ్మాభుండు గాధేయుఁ డో | 593 |
| వ. | అని పలికి ధారణశక్తియుక్తుండును సువ్రతుండును శుచియు నగువిశ్వామిత్రుండు | 594 |
| తే. | అమలగుణపాత్రభూతుండ వగుటఁ జేసి, నీకు నొసఁగితి నీయస్త్రనిచయ మెల్ల | 595 |
| క. | అని పలుక నపుడు రాముఁడు, మునిదత్తభృశాశ్వసుతుల మునుకొని మోదం | 596 |
| సీ. | ప్రళయకాలాభీలపావకార్చులభంగిఁ గమలమిత్రునిమయూఖములమాడ్కిఁ | |
| తే. | జతురమునిదత్తదివ్యాస్త్రశస్త్రము లటు, మూర్తిమంతంబు లై రామమూర్తిమ్రోల | |
