| |
నప్పలుకుల కలరి నిజతేజోధరీకృతశతపత్రమిత్రుం డగువిశ్వామిత్రుండు హర్ష
పులకితగాత్రుం డై యజరాజపుత్రున కిట్లనియె.
| 453
|
| చ. |
మనుకులసంభవుండ వసమానవసిష్ఠకృతోపదేశసం
జనితలసద్వివేకుఁడవు సాధువిధేయుఁడ వన్వయోచిత
ప్రణయవిదుండ వీపగిదిఁ బల్కుట నీ కనురూపమే కదా
మనుజవరేణ్య నీ వనినమాట కసత్యము గల్గ దెన్నఁడున్.
| 454
|
| క. |
హితమతి నస్మన్మానస, గతకార్యం బెఱుకపఱతు గ్రక్కున దానిం
జతురత నొనర్చి సత్య, ప్రతిశ్రవుఁడ నగుము నీవు పార్థివముఖ్యా.
| 455
|
| చ. |
అనఘచరిత్ర యే నొకమహాధ్వరకర్మ మొనర్పఁ బూని మ
ద్వనమున దీక్షఁ గైకొని యథావిధి హోమము సేయుచుండఁగా
దనుజవరేణ్యు లిద్ద ఱతిదర్పితు లుగ్రులు కామరూపు లై
వెనుకొని వచ్చి యెంతయును విఘ్న మొనర్తురు సారెసారెకున్.
| 457
|
| క. |
ఏ నెన్నిమార్లు సేయం, బూనిన వా రన్నిమార్లు పూని చలమునన్
నానావిధవిఘ్నంబుల, దానిం గొనసాగనీరు దశరథనృపతీ.
| 458
|
| ఉ. |
నెత్తురు వహ్నికుండములు నించుచుఁ బావనయజ్ఞవేదిపైఁ
గుత్తుకబంటిమాంసమును ఘోరముగా దివినుండి వైచుచుం
దత్తఱపాటుతో మునులఁ దద్దయుఁ గాఱియపెట్టుచుం గడుం
జిత్తము గంద నత్తపముఁ జెల్లఁగనీ రిఁక నేమి జెప్పుదున్.
| 459
|
| చ. |
పెనుకినుక న్నిశాటుల శపింపఁ గడంగియు దీక్షితుండ నై
మనమున నల్కఁ బూనిన సమంచితయాగఫలంబు వ్యర్థ మై
చను ననియుం జిరార్జితవిశాలతపంబున కర్థి హాని గ
ల్గు ననియుఁ దాల్మిచేత మదిఁ గూరినకిన్క నడంతు సారెకున్.
| 460
|
విశ్వామిత్రుఁడు యాగరక్షణార్థమై రామునిఁ దన కొసఁగఁ గోరుట
| తే. |
వారు సుందోపసుందకుమారు లమిత, విక్రములు కామరూలు వీరకర్మ
విదులు మాయావులు దశాస్యవీరభటులు, జనవర సుబాహుమారీచు లనెడివారు.
| 461
|
| చ. |
జవయుతుల న్నిశాటుల వెసం దునుమ న్భవదగ్రనందనున్
భువనమనోహరు న్బలరిపుప్రతిమున్ సుగుణాభిరామునిన్
రవికులవార్ధిసోముని నరాతివిరాముని రాము నెంతయు
న్సవరణ మీఱఁ దోడ్కొని చనం జనుదెంచినవాఁడ వేడుకన్.
| 462
|
| క. |
భూమీశతిలక సుగుణో, ద్గాముని ఘనకాకపక్షధరుని న్శూరున్
|
|
