పంచమతరంగము
217
తాంబూలముల్ సేయుచున్ పాయుచున్ జోడుఁగాఁ గూడుచున్ గొప్పు
లం జుట్టుదట్టంపుఁ జెంగల్వపూదండ లొండొండు తండోపతండంబులై
తత్కటిద్వీపము ల్దాటి వ్రేలాడఁగా నవ్వుచున్ జవ్వనుల్ కేరుచున్
మూకలో దూఱుచున్ బోయి యాయాసముం జెంది తద్గండభాగంబులం
దీర్చు కస్తూరికావక్రపత్రానుసమ్మిశ్రమై జారుఫాలప్రదేశంబునం బుట్టి
ఘర్మాంబుజాలంబు మూలంబుగా గోరులం గీరి పార్శ్వంబులందున్న సౌంద
ర్యకందర్పులం జూచి హాస్యంబుగా వారిలోనన్ వికారంబులం జూచి
నేత్రంబులన్ జిమ్ముచున్ మమ్మరం బైనయాపేక్షతో వచ్చి గండారపమ్మ
న్విలోకించి దండప్రణామంబులం జేసి తాంబూలము ల్వెట్టి యాశక్తియా
కార మాద్యంతముం జూచి యానందమగ్నాంతరంబు లుప్పొంగ ము
గ్ధాంగనల్ నాసికాగ్రంబులం దర్జనీయంగుళా లుంచి యాశ్చర్యముం బొంది
సందేహముల్ దీర “కోయమ్మ! యీయమ్మ నణ్ణెత్తిపై నున్నదేమే? అదే
బొప్పిగా; కాదు చూడే గరాసా! కిరీటంబు; ఓయబ్బ! యీయుబ్బుగాను
న్న రెండేంటివే? కణ్తులే; కావుచీ కుయ్యకే గుబ్బచన్గొండలే; గొడ్డుబోతా
డదో? పట్టితే గట్టిగా నున్న వీచన్ను; లట్లందురా దోసమే నోరుపుచ్చీని,
ఈగొంతుచు ట్టేంటివో? తోలుపాదాలు; నీకండ్లు చెడ్డావటే రత్నహారాలు
ఈనోరుగబ్బేమొకో? కల్లు దాగేదిగా? వుండవే గొండగొయ్యా! యిదే గం
ధకస్తూరికావాసనే యమ్మ! యిన్నాలుగు న్నేంటివో? తెడ్లుగా; కావు హ
స్తంబులే బోటి! వొడ్డారమా దీని సుట్టేంటివో? విల్లుగా; కాదె ఓమల్లి! నీవొ
ల్లు కొవ్విందటే, చూడవే తోరణం; దీనిపైనున్న దీబాకినోరేమొ? చెయ్ బె
ట్టితే కర్సునో పిల్లియేమొక్కొ కాదే బికారీ! యిదే సింహతల్లాటమే య
క్క! నిక్కంబుగాఁ జెప్పవే దీనివొళ్ళంతయున్ దెల్లఁగా నెఱ్ఱఁగా నున్న
వీచారలేమే? బళా స్ఫోటకంమచ్చలే యిచ్చకమ్మాటలో పిచ్చికల్లాల యీ
యమ్మ మేనంతయున్ సొమ్ముతో కమ్మియున్నట్టి యీయమ్మ తాఁగట్టు
కున్నట్టి చిత్రంపుచీరందమే; చేతులం బట్టుకో పొంచుకున్నట్టి వివ్వేంటివో
