పంచమాంకము. 77
బుస్సీ. - మంచిది.
రాజు. - [స్వగతము]
క. తురకలవీరులు పలువురు
మరణంబుం బొందినారు ! మాటికి నన్నున్
గరకర కనెదరు ఖానులు ?
గిరిని బిడుగు లట్లు నన్నుఁ గెడపుదు రేమో ? ౬౭
వెంగళ్రావు. - [ప్రవేశించి రక్తవస్త్రములతో గాయములతో అతి క్రోధమున] ఎక్కడరా ఆవిజయరాముఁడు ? ఏఁడిరా విజయరాముఁడు ? {{
[ఎల్లవారును సంభ్రాంతులై లేతురు.
రాజు. - వెంగళ్రావు !
[అని కేక వేసి గునగున పలాయితుఁ డగును.
వెంగ,ళ్రావు. - నన్ను తప్పించుకొని పోఁగలవఁటరా? [అని తఱుమును; బుస్సీ లోనగువారు వెంగ,ళ్రావును పట్టుకొని ఆఁపుదురు ; హైదరుజంగు దూరముగా నుండి చూచు చుండును. వెంగళ్రావు మూర్ఛితుఁడై పడిపోవును.]
బుస్సీ. - హాహా ! హాహా ! లేవ వయ్యా మహావీరుఁడా. లే వీర లో కాలం కారమా లే.
[వెంగళ్రావు మూర్ఛ తేరును.
బుస్సీ. - సేవకులారా, ఈయనను వైద్యశాలకుం గొనిపోయి రాజువలన ఈయనకు అపాయము గాకుండ చూచుకొనుచు, మందు లిచ్చి, మాకుఁ దెలుపుఁడు.
[సేవకులు వెంగళ్రావునుం గొని పోవుదురు.
బుస్సీ. - ఇట్టిమహావీరులతో ఏల పోరు పెట్టుకొంటిమి !
సేవకులు. - [ప్రవే.] సర్కార్, ఆయన తేరినాడు ? 'వకరిచేత చావవలశిన ఖర్మం మాకేమి ?' అని పలికి బాకుతో ఱొమ్ములో పొడుచుకొని కాలంచేశినాడు,
బుస్సీ. - జిహోవా ! జిహోవా ! ఈబొబ్బిలి సూర్యచంద్రులలో చంద్ఁరుడు ఈయస్తగిరిం. గ్రుంకి నాఁడు ! రండి, మనమందఱము పోయి ఆ మహావీరుని చూతము. ఎన్ని గాయములు తగిలినవో, ఎంత బలాఢ్యుఁడో, ఎట్టియాకారమువాఁడో, చక్కఁగా చూతము. ఆయనను చూచి నేను మాదేశమున మాప్రభువుల యెదుట ఆతని రూపపరాక్రమములను వర్ణించెదను.
[అందఱు నిష్క్రమింతురు.
____________
