ఈ పుటను అచ్చుదిద్దలేదు
రం 4]
85
భారత రమణి
కుము-- వలదు, లేచిన పిమ్మటా వాళ్లతో చెప్పుడు. అబ్బా!
దేవే--బాధ హెచ్చుగా నున్నదాఅ అమ్మా?
కుము--లేదు, అంతయు అణుగుచున్నది.
మాన--అదేమమ్మా, అలా గంటున్నావు. హా! దైవమా ఎట్టిగతి తెచ్చిపెట్టితివి.
కుము--అమ్మా (లేచి మెడపట్టుకొనును.) అబ్బా!
మాన--వైధ్యుని పిలిపుడు (కుముదిని పడును)
కుము--అబ్బా! బాధ తిరుగ వచ్చుచున్నది.
మాన--వైధ్యుని పిలివరేమి?
దేవేవ--వైద్యుడా? బైట యెట్లున్నదో నీ కగపడుట లేదా? అర్దరాత్రమున తుపాను పట్టియున్నది. ఇప్పుడు వైధ్యుడా? నూరు రూపాయీ లిచ్చినను ఎవ్వరును రారు. అంత సొమ్మిచ్చుటకు శక్తియు లేదు.
కుము--ఇకను వైద్యుడేల? నాన్నా- కిటికీ తీయుడు (అత డట్లుచేయ ఓరుగాలికి దీపమారును కుముదిని ప్రాణము పోవును)
దేవే--అమ్మా, కుముదిని !
మాన-- కుముదిని ! కుముదినీ ! (పైనిపడును)
