[అం 3
భారత రమణి
దేవే-- నీవిచ్చితివా ఏమి? నా కొరకై నీ వొక కాసైన వ్యయపరిచితివా? యావజ్జీవము నిన్ను శత్రువుని వలె బావింతును. నీవు నన్ను బాగుగ నెరుగుదువు కదా? నా పూర్వు లెవరును దానముల పట్టలేదు, నేను కూడ, ప్రతిగ్రహించు వాడను కాను.
సదా--నీ కీఆందోలన మేల? ఇదే ప్రమాణము చేసి చెపుచున్నాను. ఇందు నాసొమ్ము ఒక గవ్వయైన లేదు.
దేవే--అట్లైన నీ కీసొమ్మెక్కడిది?
సదా--నీ భార్య పంపినది.
దేవే-- నాభార్యయా? ఆమె కైదువేల రూపాయ లెట్లువచ్చెను.?
సదా--నాకు తెలియదు. నాకుమారుడు నాకీ సొమ్మిచ్చను. అత డిట్లు చెప్పెను.
సదా--ఇది ఆమె కెట్లు లభించెనో అదిగితివా?
సదా--ఆవిషయము మెవరికిని చెప్పవలదని ఆమె నిషేధించె నట.
దేవే--సరే, నేనామ నడిగెదను సదానందా, నాపై తీర్పుచెప్పబడిన డిక్రీసొమ్ము జాగ్రత చేసితిని, కొర్టులో దాఖలు చెయుదువా? నీకు వీలున్నదా?
సదా--తెమ్ము, నేడే చెల్లించెదను. తీరుబడి కావసినంత ఉన్నది.
