సుక్కల లోకాన్ని ఎగబాకి నువ్వు
వీరునోలె కల్లు లొట్టి దింపేవు ॥తాల్లో॥
గెలలేసి సూడంగ తాడు పులకించిపోయేను గౌడు
తాటి జగ్గలు గోసెటపుడు రంపమై సింపిన గరులు
మట్టలెన్నోజీరి ఉగ్గాలు గట్టంగ
మన బతుకు పగ్గాలు బట్టింది ఎవడు ॥తాల్లో॥
మొగికమ్మ గొట్టుకోనొచ్చి రేకలెన్నో గట్టి ఇచ్చి
కొసపంటితో కమ్మజీరి వొడుపుగా మిద్దెల్ని గట్టి
కల్లోలికి పోకుంట కాపాడుకుంటావు
నీ నిండు జీవిత మెలితయ్యి పోతుంటే ॥తాల్లో॥
కల్లు దాగినపుడు నువ్వు కత్తోలిగుండేది కాదా
తొడమీద గుసబెట్టుకోని మీసీలుదిప్పేటి సరసం
బీరు బ్రాంది విస్కీ సార వచ్చినంక
ఆలి పిల్లల మరిసీ ఎల్లెల్కల బండేవు ॥తాల్లో॥
ఆదిమానవ చరిత దెల్పే అక్షరాల తాటికమ్మ
వీరబ్రహ్మంగారొస్తె తలవొంచి మొగి వాల్చెనమ్మ
గౌడన్న సేతిని తాకందే ఆ కమ్మ
తాళ పత్ర గ్రంధ మెట్లాయెనమ్మ ॥తాల్లో॥
కత్తి కలమూ ముందలేసి ఓనమాలు దిద్దబెట్టి
బ్రహ్మజ్ఞాని నంటూ మురిసే వేద బ్రాహ్మణుడెవ్వడైనా
కమ్మ కలము ఏది లేని రోజుల్లోన
తాటికమ్మ ఘంటమెవడు జేసిచ్చే ॥తాల్లో॥
393
అంబటి వెంకన్న పాటలు
