గీసలను ఆ గిట్టలాను
మరిసి పోయేనే-వతనాగమాయేనే... ॥మరిసినా॥
వల భుజానికేసుకోని సాపలకు మాయయ్య బోతే
సద్దిదీసుకోని పొయ్యిసాపలను అమ్మెత్తుకొచ్చే
సాపలమ్మో సాపలంటూ సుట్టు పట్టు ఊర్లు దిరిగీ
మమ్ముబెంచీ పెద్దజేసిన
తల్లి కరువాయే- జాబిల్లి రాదాయే.. ॥మరిసినా॥
ఏరిచ్చిన సాపలెన్నో గడ్డమీద ఎగురుతుంటే
నాలుగ్గండ్లు మూడుగాళ్ళతో ఉరికి ఉరికి పట్టుకొచ్చి
సేతగాక ఉండలేక కసురుకుంటూ ఇసురుకుంటూ
కనబడేటి పెద్దమన్సుల
కలలు ఏమాయే- కన్నీటి పాలాయే... ॥మరిసినా॥
సద్దగటుకా సందమామలు గోంగూర బుడ్డబరకలు
బుడద మట్టలు రొయ్యపిల్లలు అంటుపులుసు బెట్టుకోని
సేతిఏల్లు బొడ్డుగిన్నే సగము అరిగేదాక నాకిన కమ్మనైన రోజులన్నీ
మదిల నిలిసేనే-గడికీ యాదికొచ్చేనే... ॥మరిసినా॥
రంగు రంగుల పూలు దెచ్చీ బతుకమ్మలను బేర్చి
తాంబాలం నిన్న్య గౌరినీ తలమీద బెట్టుకోని
భూ తల్లి గొంతుగలుపా ఆడిపాడే అమ్మలక్కలు
నిండు జెర్లో సాగదోలే
సంభరాలేయి - ఆసక్కదనమేదీ... ॥మరిసినా॥
సెరువు కింద వరిపొలాలు కరువులేక పారె నీల్లు
సెరువు ఆరన బర్లు గొర్లు మేతమేసి నీల్లు దాగు
347
అంబటి వెంకన్న పాటలు
