226 కవికోకిల గ్రంథావళి
శాంత : ఆమాటనే నే ననవద్దని చెప్పినది.
యశో : నన్ను చూడనిదే యొక్కనిమిషమైన నుండలేదు. నాకును అట్టిమరులే యున్నది.
శాంత : అట్లయిన కూఁతురికి పెండ్లిచేయవా?
యశో : ఎవనినైన నొక జమీందారుకుమారుని ఇంట నుంచుకొని మనోరమ నియ్యవలయునని నాకోరిక. అందఱ మొక్కచోటనే యుందుము.
శాంత : [నవ్వుచు] ఔనౌను! స్త్రీజన సహజమయినదే యీ కోరిక! ఎవనినో యొక యనామకును తెచ్చుకొని ఇంట, నుంచుకొనవలయును, ఆతనికి కూఁతురి నియ్యవలయును! ఆడు గడుగునకును పారతంత్ర్యమను భవించుచు, అదవ త్రావుడు త్రావుచు, దెప్పెనలను సహించుకొనుచు, లజ్జలేని కీలుబొమ్మవలె ఆతఁడు అంత:పురమున కొలువుదీరి యుండవలయును ! మనకూఁతు రా దురదృష్టవంతునిపై అధికారము చేయుచుండుటచూచి మన మానందింపవలయును! చక్కనియూహ!
యశో : ఏల మీరిట్లు గేలిసేయుచున్నారు? ఆతఁడేల యనామకుండుగ నుండవలయును? ఏల యదవ త్రాగుడు త్రాగవలయును?
శాంత : ఇంకను వివరింపుమందువా? మనకొక కుమారుఁడు కలఁడు. మనకన్న తక్కువ శ్రీమంతుఁడు కానిదె యేజమీందారుని కుమారుఁడైన మన యింట బ్రతుకుట కిష్టపడఁడు. ఆకు ముల్లుపైఁ బడినను ముల్లు ఆకుపైఁ బడినను ఆకే చినుఁగును. యశోధరా, ఇల్లఁటము నీచము. నీవొక్కకూఁతురి సంగతినే తలపోయిచున్నావు. నేను అల్లుని విషయముగూడ ఆలోచించు చున్నాను. ఆతఁడెంతటి స్వాతంత్ర్య ప్రియుఁడయ్యును మనయిష్టానుసారమె ప్రవర్తింపవలయును.
[రాజశేఖరుఁడు ప్రవేశించును.]
శాంత : రాజశేఖరా. సమయమునకే వచ్చితివి. కూర్చుండుము?
