పుట:సకలనీతికథానిధానము.pdf/155

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

తృతీయాశ్వాసము

149


గుడిలోననైనను గుడిసె కట్టుకనైన
        వెచ్చనిచో నుండ నిచ్చఁగాదె
యనినఁ బక్షులు నన్ను నపహాస మొనరించె
        బ్రదుకుదురో! యని ప్లవగ మపుడు


ఆ.

గూడువెట్టియున్నకుజశాఖ ఖండించి
యేటిలోన వైచె నిది వనచర
గుణముగాన దీనిఁ గూలంగ వడిఁద్రోయు
మనినఁ ద్రోసె భిల్లుఁ డగచరమును.

99


వ.

ఇవ్విధంబున వనచరంబు పడి మగుడం జె ట్టెక్కుసమయంబునఁ బులి దానితోఁక పట్టుకొనిన వనచరం బిట్లనియె.

100


క.

కడుమోస పోయి తక్కట
మెడఁబట్టక యనిన పులియు మెయికొని తోకన్
విడిచి మెడఁ బట్టఁబోయిన
యెడగని యబ్భూరుహంబు నెక్కెం గపియున్.

101


వ.

శార్దూలంబును యధేచ్చ నరిగె, వనచరంబును భయపడు కిరాతు వెఱ వుడిపి ఫలంబులు దెచ్చెదనని యరుగుటయును.

102


ఆ.

భిల్లుఁ డగచరంబు పిల్లల భక్షించి
యంతఁ గ్రోఁతి వచ్చి యడుగుటయును
పిల్లలున్న వసతి యల్లదె యనిచూప
బోయి వానరంబుఁ బొదివి చంపె.

103


వ.

పులియునుం గృతఘ్నుండని కిరాతుని భక్షింపుట దోషం బని విడిచెనని కథ చెప్పిన టిట్టిభం బిట్లనియె.

104


క.

ధరణి కృతఘ్నుండగున
ప్పురుషుని భక్షింప మాంసభుక్కులు రోయున్
బరికింపఁ గృతఘ్నతకును
సరియగు పాపంబు లేదు శాస్త్రనిరూఢిన్.

105