పుట:సకలనీతికథానిధానము.pdf/153

తృతీయాశ్వాసము

147

వ.⁠

ఈనూతం జిక్కినస్వర్ణకారుండు పాపిష్ఠి వీని వెడలం దివియకుమని బుద్ధి చెప్పి యొకవేళ మమ్ముం జూడ విచ్చేయుఁడని యధేచ్ఛం జనిన నమ్మహీసురుం డప్పుడు.

⁠ 89

క.⁠

పాపము మర్త్యుం డకటా కూపము వెడలంగ లేక కూపెట్టడు నీ కూపము వెడలించెదనని యాపారుఁడు వెళ్ళదిగిచె నయ్యగసాలిన్.

⁠ 90

సీ.⁠

అంతట నొక్కనాఁ డవనీసురేంద్రుండు         వనమున కరుగ నవ్వనచరంబు తనపూర్వ మెఱిఁగించి దండమర్పణ చేసి         పుష్పఫలాదుల పూజసేయ నవి యందికొని విశ్రుడట వోవ నొకపెద్ద         పులిఁ జూచి భయమునఁ బొందుటయును వెఱవకుమని తనవృత్తాంత మెఱిఁగించి         తానొక్క రాజనందనునిఁ జంపి

⁠

తే.⁠

దాచినటువంటి సొమ్ము లద్ధరణిసురున కిచ్చుటయును నొక్కపురమున కేఁగి ద్విజుఁడు నాఁటియగసాలి చేతికి నమ్మి యియ్య నృపతిపుత్రకు తొడవుగా నిశ్చయించి.

⁠ 91

క.⁠

భూపాలపుత్రుఁ జంపిన పాపాత్ముం డనుచు విప్రుఁ బట్టింపించెన్ క్ష్మాపతియు విప్రవధ కా జ్ఞాపించెన్ దలవరులునుఁ జనిరట వారున్.

⁠ 92