614
శ్రీరామాయణము
క్రమ్మర విలపింపఁ - గని రఘూద్వహుఁడు
తమ్మునిఁ దనయంక - తలమున నునిచి 9000
శిరము మూర్కొని రెండు - చేతుల నతని
యుర మప్పళించి మృ - దూక్తి నిట్లనియె.
"మనతండ్రి యిపుడు సే - మమున నున్నాఁడె?
వినుపింపు మట్లైన - విడిచి యిక్కడికి
వత్తురే! మేనులు - వసివాళ్లు వాడి
వత్తులై మీరున్న - వైపులు చూచి
కలఁగెడు చిత్తంబు - గహన భూములకు
వెలువడి రానేల - వినుపింప వన్న!
రాదుగదా! దశ - రథునికిఁ గొదవ
లేదుగదా! హాని - లెక్కింపఁ బురిని” 9010
అనిపల్క నేమియు - ననకున్న నతని
మనసులో దుఃఖంబు - మఱపింపఁ దలఁచి
హితము దెల్పఁగమది - నెంచి శ్రీరాముఁ
డతనితో మఱియు ని - ట్లని పల్కెనపుడు.
"సేయుదువే! తండ్రి - చెప్పిన యటుల
పాయవే! యవ్విభు - పరి చర్యలందు
కావింతువే! కులా - గత గురుపూజు
భావింతువే! వారి - పరిణామ మెల్ల
కౌసల్యయు సుమిత్ర - కైకయు రాణి
వాసంబులను శుభా - వహులైన వారె? 9020
సుఖియేకదా! సుయ - జ్ఞుఁడు వామదేవ
ముఖులందఱును సౌఖ్య - మున నున్న వారె?
చెలికాండ్ర కెల్లను - సేమమే? బంధు
