602
శ్రీరామాయణము
నియ్యేరు నీగిరి - యెంత యింపెసఁగె
తొయ్యలి! నాకు నీ - తోడఁ గ్రీడింప
చెలియ! యయోధ్యయౌ - చిత్రకూటాద్రి
పొలయ నిచ్చటి మృగం - బులు ఫౌరసమితి
యనితోఁచె నీవునా - యవరజుం డొక్క
మనసుతో ననుఁగూడి - మలసిన కతన
వెలఁది! నిచ్చలు మూఁడు - వేళల నిచట
జల పూరములయందు - స్నానంబు చేసి
మునిచర్యచేఁ గంద - మూలముల్ గొనుచు
నినుఁజూచి మఱతు న - న్ని విచారములును” 8720
అని వినోదింపుచు - నటకు లక్ష్మణుఁడు
వనమృగంబుఁ గొన్ని - వధియించి తెచ్చు
చవులైన మాంసముల్ - సతియునుఁ దాను
నవిరళ ప్రీతితో - నపుడారగించి
మెచ్చులు గలయెడ - మెలఁగుచు నుండి
రచ్చిత్రకూట ర - మ్యవనాంతరముల.
—: అడవిమృగములు భయపడి పాఱుటంజూచి రాముఁడు తత్కారణమును లక్ష్మణుని జూడుమనుట :—
ఆవేళ మృగము లి - ట్టట్టును బెదరి
పోవఁజూచియు రవం - బులు మిన్నుముట్టి
వినఁగ వచ్చుటయు పృ - థ్వీపరాగంబు
కనుచాటుగా రవిఁ - గబళించుటయును 8730
వినుచోటఁ గనుచోట - విస్మితుండగుచుఁ
దన తమ్ముఁజూచు సీ - తాకాంతుఁ డనియె.
