460
శ్రీరామాయణము
అన నట్లకావింప - నచట రాఘవులు
మునివేషధారులై - మున్నటికన్న
చెలువంబు లెచ్చి యా - చెంచులఱేని
వలనుఁగన్గొని రఘు - వరుఁడిట్టులనియె.
"బలదుర్గములయందు - ప్రజలందు రాష్ట్ర
ములయందు నిజధర్మ - ములయందు నీవు
నేమరియుండక - హితులతోఁగూడి
భూమియేలుము మేము - పోయివచ్చెదము"
అని మఱలఁగఁబంచి - యాయోడచేర
జని రఘువరుఁడు లక్ష్మణుఁజూచిపలికె 5270
“ఎక్కింపులక్ష్మణ! యీయోడ మీద
నిక్కడభూపుత్రి - నేలతామసము?
పోవు“దమనిన య - ప్పుడు లక్ష్మణుండు
దేవి నయ్యోడపైఁ - దెచ్చియుంచుటయుఁ
దరవాతఁ దమ రన్న - దమ్ములు నెక్కి
తరణిభాగీరధిఁ - దరలింపుఁడనుచు
నాగుహు దాయాదు - లైన నావికుల
వేగంబె వాకొని - విడిచిపోలేని
సూతుని గుహుని న - చ్చో మఱలించి
పూతాత్ముఁడగుచు వి - ప్రులకు రాజులకు 5280
జపియింపఁదగునట్టి - సన్మంత్రమొకటి
యపుడుచ్చరింపుచు - నంజలిచేసి
నడిపింపుఁ డనవుండు - నావికు లోడ
గడపుచో సీత గం - గానదిఁగాంచి
దేవి! భాగీరథి! త్రిభువనంబులను
