454
శ్రీరామాయణము
తనుఁజూచు నందాక - దశరథ విభుఁడు
పాటించి ప్రాణముల్ - బట్టుకయున్న
నాఁటివేఁడుక యేమ - నఁగ వచ్చునీకు”
అని గుహుతో మాట - లాడుచు నుండ
విని యతండును ఖేద - వివశాత్ముఁ డగుచు
కన్నీరు దొరుగ రో - గంబుచే నలఁగి
యున్నట్టి మత్తేభ - మో యన మిగులఁ 5120
గలఁచుచు నుండఁ జీ - కటు లెల్ల విరిసెఁ
దెలవారె నిద్దుర - దెలిసి రాఘవుఁడు
—: రాముఁడు గంగనుదాఁటఁ బ్రయత్నించుట :—
ఓయి లక్ష్మణ! భాస్క - రోదయంబయ్యె
కూయిడఁ దొడఁగె ప - క్షులువనాంతముల
నీగంగదాఁటుద - మిప్పుడేయనిన
నాగుణ నిధిమాట - లతఁ డాలకించి
వినుఁడంచును కిరాత - విభుని సుమంత్రుఁ
గనిపల్కి యతఁడు చెం - గట నిల్చునంత
తనప్రధానులతోడఁ - “దగినట్టియోడ
గొనితెండు మీ"రని - గుహుఁడు వల్కుటయు 5130
వారు నట్లన సేయ - వచ్చియతండు
"శ్రీరామచంద్ర! వ - చ్చెను నావ” యనిన
గుహుఁడోడదేర ము - గ్గురుఁజేరఁబోయి
విహిత వైఖరినెక్కు - వేళ సూతుండు
"దేవ! నాకేది బు - ద్ధి యనుజ్ఞయిండు
నీవాఁడ" ననిన మం - త్రికి రాముఁడనియె
