అయోధ్యాకాండము
369
యెందునేనియు భయం - బెఱుఁగక మనసు
నందు తాలిమిపూని - యాపదలోర్చి
రానేలలం గ్రుమ్మ - రఁగ నేల నీకు?
బాల! యోరుతువె! నా - పలుకు గాదనిన
కావున నీబుద్ధి - గాదు చాలింపు
నీవనవాసంబు - నిన్ను వేఁడెదను"
అని రామ విభుఁడాడ - నశ్రు పూరములు
కొనగోర మీఁటుచు - కుత్తుకరాయ
ప్రాణేశు వదనంబు - పైజూపు లునిచి
యేణాంకముఖి సీత - యిట్లని పలికె. 3080
—: సీత భర్తతో నడవులకు రాక తప్పనని నొక్కిఁజెప్పుట :—
“నన్ను రావలదని - నాకు నచ్చోట
నెన్నేని భయము లూ - హించి పల్కెదరు
మీ సహవాసంబు - మేకొని యందు
నే సుఖంబున జంతు - నిచయంబులెల్ల
నిన్ను కోదండపా - ణినిఁ జూచి నపుడ
నన్నియు బెదరి పో - కవి యేలనిల్చు?
నీదు ప్రావున నున్న - నిర్జరప్రభుఁడు
నో దేవ! దృష్టింప - నోపునే నన్ను?
ప్రాణనాథులఁ బాయు - పడఁతుల కెందు
ప్రాణముల్ నిలుప ను - పాయంబు గలదె? 3090
భయము చెప్పెదు మీఁద - ప్రాణముల్ దొరగు
భయము నిమేషసం - ప్రాప్తమైయుండ
