బాలకాండము
169
అన నట్లయిచ్చితి - నని యీశుఁ డరుగ
జననాయకుఁడు పర్వ - జలరాశివోలె
—: విశ్వామిత్రుఁడు వసిష్ఠుని పైదండు వెడలుట :—
నుప్పొంగి గర్వించి - యుగ్రబాణములు
కప్పి వధింతు వే - గ వసిష్ఠుననుచు
నతనియాశ్రమమున - కరిగిబాణాగ్నిఁ
బ్రతి లేక వనమెల్ల - భస్మీకరింప
మునులుశిష్యులు మృగ - ములుఁబక్షికులము
ఘనసాయజాగ్ని శి - ఖాపరంపరల 4080
గ్రాఁగి యాశ్రమ మూష - క క్షేత్రమైన
వేఁగి యెల్లరు మౌని - వెనకచొచ్చుటయు
వెఱవకుమని మంచు - విరియించునట్టి
తరణికైవడి వీని - దర్పంబుమాన్తు
కనుఁ" డనివచ్చి యా - గాధేయుఁజూచి
కినిసి “మూఢాత్మ! - యీకీడేలనీకు?
చిరకాలముననుండి - చెడనియాశ్రమము
చెఱిచి నీవెక్కడ - చేరుదువింక"
ననుచు కాలాగ్నియో - యన దండధరుని
యనువున బ్రహ్మదం - డాన్వితుఁడగుచు 4090
రాఁ జూచి "నిలునిలు - రారాదు నీకు
పోఁజూచి ననుపారి - పోనీయ నిన్ను"
ననుచు నాగ్నేయాస్త్ర - మతఁడు సంధించి
కనలివైచిన ముని - గ్రామణిపలికె.
“క్షత్రియాధమ! నీదు - సామర్థ్యమున్న
