152
శ్రీరామాయణము
తడయ కహల్య గౌ - తముఁడు వీక్షించి
"నీకు నాహారంబు - నిద్రయు సుఖము
లేక తపించి ధూ - ళిమునింగి యొరులు
గనరాక పాషాణ - గతినివేయేండ్లు
చనిన యవ్వెనక కౌ - సల్యాసుతుండు 3670
రాముఁడు వచ్చునా - రాధింపు మతని
నీమేను దాల్చినా - నెలవుగోరెదవు”.
అనుచు శపించినీ - హారాద్రి కరిగి
మునినాథుఁ డచ్చోట - మునిచర్యనుండె.
అమరేంద్రుఁ డఫలుఁడై - యధికదైన్యమున
నమరులఁ జూచి యి - ట్లనిపల్కలేక
—: రాముఁ డహల్యకు శాపవిముక్తి ననుగ్రహించుట :—
"గౌతముఁడు తపంబు - గావింపుచుండ
నాతపోనిధి తపో - హాని గావింప
దేవకార్యార్థ మ - ద్దేవి నహల్య
నేవంచన మొనర్చి - యీలువుచెఱిచి 3680
యాగౌతముని శాప - మందితి నిట్లు
ఆగడంబయ్యె నా - యత్న మంతయును
నతఁడు గోపించి య - హల్యనుఁ దిట్టె
నతని తపంబెల్ల - నాఱడిఁబోవ
మీ నిమిత్తంబు నా - మేనికి కొదవ
రా నిట్లు చూచి యూ - రక యుండఁదగునె?
మతియింపుం డిందుకు - మార్గాంతరంబు
హితమన్న పితరుల - నీక్షించి సురలు
