130
శ్రీరామాయణము
నాలోకనము సేయ - నల్ దిక్కునందు
తపనతేజుని సనా - తను వాసుదేవు
కపిలుని తురగంబుఁ - గాంచి హర్షించి
“ఓరిగుఱ్ఱపుదొంగ! - యోడకనీవు
గీరంబు తోడ మి - క్కిలి మౌనిఁబోలి 3140
పొడకట్టితివి నిన్నుఁ - బోనిమ్ము కట్టి
పొడవక పోకుము - పోకు" మనంగఁ
గాంచి యమ్మౌని హుం - కారం బొనర్ప
నంచితరోషాన - లాభీలశిఖలఁ
బాపాత్ము లన్యాయఁ - బరులొక్కఁడైన
రూపేర్పడక సగ - రులు భస్మమైరి.
అరువదివేవురు - నణఁగిపోవుటయు
తురగంబు వోయిన - త్రోవ గానమియు
జాలచింతలు వెంప - సగరుండు తాల్మి
మాలి యప్పుడె యంశు - మంతునిఁ బిల్చి 3150
“మతిమంతుండగు బుద్ధి - మంతుఁడ వార్య
హితుఁడవు శూరుల - కెల్ల నగ్రణివి
తురగంబుఁతే లేదు - తోతేరఁబోయి
తిరిగిరారైరి యే - తెరువునఁజనిరొ?
ఎచ్చోట పినతండ్రు - లేఁగిరి నీవు
నచ్చొటికరిగి మే - లరసిరమ్మ"నుచుఁ
గైదువు శరములుఁ - గలన మేలిచ్చు
కోదండమును కేలఁ - గొమ్మనియొసఁగి
యెచ్చరిక మెలంగు - మెందుఁ బూజ్యులను
మచ్చికతోఁ గొల్చి - మన్నన గనుము 3160
