120
శ్రీ రామాయణము
మెండుగా దిశల నే - మియుఁ గాననీక
నిండెను చీకటుల్ - నిదురింపవయ్య!
ఏచ్చోట వెన్నెల - లెసఁగించి కలువ
నెచ్చెలి పొడచూపె - నిదురింపవయ్య!
దుర్జయులై చరిం - తురు రాత్రులెల్ల
నిర్జరారాతులు - నిదురింపవయ్య!
ధారాళమకరంద - ధారల నీల
నీరజంబులమించె - నిదురింపవయ్య! 2900
పొగరు వెన్నెలలాని - పొట్టలనిండ
నిగుడెఁ జకోరముల్ - నిదురింపవయ్య!
పావన రఘురామ! - బడలిక ల్దీర
నీవును తమ్ముండు - నిదురింపరయ్య!"
అని రాము నూరార్చి - యా తపోధనుఁడు
కనుమొగుడింప రా - ఘవులు నిద్రింప
నచ్చోటఁగల మౌను - లందఱుఁగూడి
ముచ్చట గాధేయ - మునిచరిత్రంబు
విందుగా వీనుల - విని సమీపముల
నందఱు నిద్రించి - రమ్మఱునాఁడు, 2910
శోణాపగాంచల - క్షోణులం జనుచు
నేణాంకధరమూర్తి - ఋషిచక్రవర్తి
గనుఁగొని "యేచాయ - గడత మీయేరు?
కనరాదు ఱేవన" - గాధేయుండనియె.
“నా వెనకనె రమ్ము - నరవర! వారె
పోవుచున్నారు ము - న్పుగ తపోధనులు
నెళవరులందఱు - నే నేఁగుజాడ
