194
శ్రీ దే వీ భా గ వ త ము
తే.గీ. కలికి నీకంటే నేకాంతకార్యములకు | నేరు గల రదికావున నిపుడ నీవు
పోయి మాయమ్మతోడ నైపుణ్యమెరయ | నిట్లనివచింపఁగదవమ్మ మృదుపదముల.454
క. నేను సుదర్శనుఁడనెడిమ | హీనాయకసుతునిఁదక్క యితరుని మదిలోఁ
బూని వరియింపననుమీ | మానిని యాతండె నాకు మగఁడని యనుమీ.455
క. అనినన్ విని చెలియ సుబా | హుని నెలఁత విజనవితర్ది నుండం గాని యో
వనజాక్షి నీతనయ నీ । కునుఁ జెప్పుమటంచుఁ దెలిపెఁ గొన్నిపలుకులన్ 456
క. భారద్వాజాశ్రమమున | వీరుండు సుదర్శనుండు విడిసె నతండే
నా రమణుఁడు వరియింపను | వేెఱొక్కని నంచు జెప్పె విను మిది నెమ్మిన్ 457
తే.గీ. అనుచుఁ జెప్పిన చెలిపల్కు లాలకించి | పెనిమి టింటికి రాఁగానె వినయగరిమఁ
గూతుమాటలు విన్పింప నాతఁ డధిక |విస్మయంబంది ముక్కుపై వ్రేలిడికొని. 458
తే గీ. వింటె వైదర్భి యారాచగుంటఁ డడవి । నొంటి నిర్ధనుఁడై తేజముడిగి రాజ్య
పదము వోఁగొట్టుకొని యుండె వాఁడు నీకు | దగఁడు స్థితిమంతులగు భూమిధవులు లేరె.459
క. అని శశికళకు జెప్పుము | వినునట్టులు బోధజేసి పిన్నతనము నీ
కును మేలుగోరి చెప్పితి । ననుము సుదర్శనునిమీది యాస లుడుగుమీ.460
వ. అని కాశీరాజు సుబాహుఁడు తన భార్యయగు వైదర్భితోఁడ నీ కుమారికయగు శశికళకుం
జెప్పుమని పలికె నని చెప్పి వ్యాసుండు జనమేజయునితో నిట్లనియె.461
క. పెనిమిటి జెప్పిన రీతిన్ | దనయం దగఁ జేరి ప్రేమ దయివారంగా
నను నా సుదర్శనుడు నీ | మనమునఁ గోరంగరాని మనుజుఁడు వింటే.462
క. హితమెరుగక నన్నును నీ । పితనున్ వగఁ గుందఁజేయఁ బ్రీతియే నీకున్
మతిఁ దెలియక నిర్ధను వన | గతుఁ గోరితినంచుఁ దెలుపఁగాఁదగునే సుతా.463
తే.గీ రాజ్యమా పోయె దౌర్భాగ్యరాశి యతఁడు । ఆశ్రయము లేదు ధనము లే దన్ని గతులు
బేదయై బాంధవులనెల్ల విడిచి యాకు | అలములం దించుఁ దల్లితో నడవి నుండె 464
ఉ. ఎందఱు రాజపుత్రులు సమిద్దచరిత్రులు చారుగాత్రు ల
స్పందగుణాంచిత స్తవనపాత్రులు సజ్జనమిత్రు లున్నవా
రం దొక సుందరుం గొనఁగ హర్షము మాకగు నీజగంబులో
నందఱు మెత్తు రియ్యది యథార్థము మానుము ఛీ సుదర్శనున్. 465
