| గీ. | శిరము నీవు నీది శిరమొ యయ్యుదరంబు, నీవొ యుదర మెన్న నీదియొక్కొ | 238 |
| క. | తలఁప సమస్తావయవం, బులకు న్వేఱైన నీవు భూపాలక యే | 239 |
| వ. | ఇవ్విధంబునఁ దత్వస్థితి వర్తింప నే నిట్టివాఁడనని యెట్ల చెప్ప నేర్తునని యాబ్రాహ్మ | 240 |
| సీ. | శిబిక నే మోవను శిబిక నాపై లేదు, నాకన్న దేహ మన్యంబు శిబిక | |
| గీ. | కపిలమునిఁ జేరి పరిమార్థకలనఁ దెలుతు, ననుచుఁ జనుచోటఁ దెరువును వినుతతత్త్వ | 241 |
| వ. | సర్వభూతేశ్వరుండైన విష్ణుడు జగద్రక్షణార్థంబు కపిలుండై యవతరించె. | 242 |
| క. | ఇలలోఁ బరమార్థార్థం, బులు శ్రేయము లెన్నియైన భూవర కల వం | 243 |
| గీ. | ధరతనయ రాజ్యలాభంబు తలఁచి నరుఁడు, దేవతారాధనము చేసి దీనిఁ గాంచు | 244 |
| చ. | తలపఁగ స్వర్గలోకఫలదాయక మౌ క్రతుకర్మ మెంచఁగాఁ | 245 |
| వ. | పరమార్థంబైన శ్రేయస్సు సంక్షేపరూపంబునం జెప్పెద. ఏకుండును, వ్యాపియు, | |
