పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/78

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

30

విక్రమార్క చరిత్రము


మాటిమాటికిఁ గూర్మి మాటు సేసెద నన్న
        బైకొన్నవలవంత బయలువఱుచుఁ
జెలులతో నింతయుఁ జెప్పి చూచెద నన్న
        సిగ్గు నాచనవులు చెల్లనీదు
చక్కనిమానంబు చిక్కఁబట్టెద నన్న
        బంచబాణుఁడు గడుఁ బ్రల్లదీఁడు


తే.

కమలనయనాచకోరరాకాసుధాంశుఁ
డైన యతఁ డేడ, నేనేడ? ననితలంప
కకట! యందనిపంటికి నఱ్ఱుసాఁచెఁ
జిత్త; మిటమీఁద నే నేమి సేయుదాన.

129


క.

అని, చింతాసంతాపము
లనితరసాధారణంబులై, మదిలోనన్
బెనఁగొనఁగ నున్నకన్నియ
ననుగుణవతిఁ జేరి యిట్టు లనిరి వయస్యల్.

130


మ.

“తరుణీ! చిత్తము భూసురోత్తమునిమీఁదం జేర్చి, లజ్జాతిర
స్కరిణీగుప్తముగా నొనర్చి, యిటు లేకాంతంబు దుర్దాంతదు
ర్భరచింతం బడఁ బంతమమ్మ! మును వాక్ప్రౌఢిన్ విడంబింతుగా
విరహోత్కంఠితకామినీదళదశావిర్భావభావవ్యథల్”.

131


వ.

అంతఁ జతురికాజనంబులు తదీయదశాపనోదనం బొనరింపం దలంచి, యభిరామగృహారామంబున కెలయించిన.

132


సీ.

బాలరసాలంబుపైఁ గేలు సాఁపదు
        తిలకించి చూడదు తిలకతరువు
సంపంగె ముఖరాగసంపద నలరింప
        దడు గశోకమునకై యడరనీదు
పాట పెంపార్పఁ జూపదు ప్రియాళువుఁ జేరి
        కుచవీథిఁ గూర్పదు కురవకంబు