| క. |
పదునాలుగులోకంబులు
నుదరస్థములుగఁ జరించుచుండెడు లక్ష్మీ
హృదయేశుఁడు నిను వేఁడఁగ
బ్రదికితి, నీ బ్రదుకు బ్రదుకు బలిభూపాలా!
| 150
|
| క. |
‘దేహి’ యనువాఁడు, వగగొని
‘దేహి’ యనఁగ నుండువాఁడు తెల్లంబుగ లేఁ
డూహించిన నీరాజ్యము
లో, హరిహర చిత్రమహిమ లుంటాక బలీ!
| 151
|
| క. |
అని మధురవచనరచనల
దనుజేంద్రుని నలరఁ జేసి, తగ మజ్జనభో
జనవిధు లతండు వేడుక
లొనరింపఁగఁ దృప్తిఁ బొంది, యుండెడు వేళన్.
| 152
|
బలి విక్రమార్కునకు రసరత్నముల నొసఁగుట
| ఆ. |
రస రసాయనాఖ్యరత్నద్వయము రెచ్చి
యందు ముదిమి నొకటి యపనయించు,
నొకటి చాలసిరుల నొందించు, నని చెప్పి
యిచ్చి యనుప నిలకు వచ్చె నృపతి.
| 153
|
| ఉ. |
వచ్చి రయంబునం దనదువారువముం బ్రియమార నెక్కి, ము
న్నచ్చట నచ్చటం జెదరినట్టిబలంబును దన్నుఁ గూడి రాఁ
జొచ్చిన; వారితో బిలముఁ జొచ్చినలాగును, గన్నలాభమున్
జెచ్చెరఁ జెప్పుచున్ బురముఁ జేరఁగఁ బోయెడునంత, ముందటన్.
| 154
|
విప్రునకు విక్రమార్కుఁడు రసరత్నముల నిచ్చుట
| చ. |
[1]పలుకనిమోముఁ దొట్రుపడుపాదములున్ వగరంపుటూర్పులున్
వలవలనైనదంతములు వంగినమేను వణంకుమస్తమున్
నిలువఁగరానియుక్కిసయు నెమ్మెయి నెక్కొను దప్పిపెంపుఁ జే
వెలుఁగునఁ జూచుచూపుఁగల వృద్ధమహీసురుఁ డమ్మహీశ్వరున్.
| 155
|
- ↑ వివర్ణమయిన
