పుట:విక్రమార్కచరిత్రము.pdf/115

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది

ద్వితీయాశ్వాసము

67


వ.

కదిసిన, నత్యంతసంతాపకరంబైన నిజప్రతాపాటోపంబునకు మిసిమింతుండు గాని యమ్మహీకాంతునిం జూచి, విస్మితస్వాంతుండై భాస్వంతుం డిట్లనియె.

111


సీ.

కల్పాంతదుర్దాంతకలుషాంతకస్వాంత
        దుర్వారవహ్నికి నోర్వవచ్చు
నిష్ఠురనిర్దోషనిర్ఘాతసంఘాత
        జాతమహావహ్ని సైఁపవచ్చుఁ
బ్రళయకాలాభీల ఫాలలోచనఫాల
        భాగానలస్ఫూర్తి బ్రతుకవచ్చుఁ
గాకోదరేంద్రఫూత్కారసంభవతీవ్ర
        కాకోలదహనంబుఁ గదియవచ్చుఁ


తే.

గాక, సైరింపవచ్చునే లోకదహన
డర్పితంబైన యస్మత్ప్రతాపవహ్ని
దావకోత్సాహసాహసౌదార్యధైర్య
గతికి మెచ్చితి, విక్రమార్కక్షితీంద్ర!

112


విక్రమారుని సాహసమునకు మెచ్చి సూర్యుఁడు కుండలముల నొసఁగుట

క.

అనుదినము రెండుబారువు
లనుపమకాంచనము నొసఁగు నాశ్చర్యముగా
నని, పద్మరాగరంజిత
ఘనకుండలయుగము ధరణికాంతుని కొసఁగెన్.

113


వ.

ఇత్తెఱంగున నరుణమండలప్రభానిధానంబగు బహుమానంబుం గాంచి.

114


మ.

చరమాశాంతరవీథిఁ గైకొని సరోజాతప్రియుం డేగఁగా,
సరి నంతంతకుఁ గ్రుంగి క్రుంగి కనకస్తంభంబు చిత్రంబుగా
సరసీపూరసమస్థితం బగుటయున్, సర్వంసహాధీశుఁడున్
వెరవారం దిగివచ్చి, యప్పురిని దా విశ్రాంతచేతస్కుడై.

115


వ.

అమ్మఱునాఁ డుజ్జయనీపురంబున కరుగునప్పుడు, తత్పురోపకంఠంబున.

116