30
రాధామాధవసంవాదము
| | మేడకుఁ దూర్పుప్రక్క నొకమేడ చెలంగఁగ శౌరితోడ నీ | 138 |
| గీ. | మగువ మగరాలచవికె నీమగఁడు నేను, నీప్రసంగము లాడ నానీడ పార | 139 |
| చ. | ఇటు ననుఁ బంపినన్ మొదట నే నటు వోయిన త్రోవఁ దప్పి చీఁ | 140 |
| మ. | ఒకకీల్గోపురమందు వింతే గనుఁగో నూహించి యాపైన నిం | 141 |
| ఉ. | గోలతనంపుజిల్క యని కోమలి నవ్వకు; నీవు ముందుగా | 142 |
| క. | సైచు మని పలుక రాధిక, యోచిలుకా యింత యేల యుడికించెదవే | 143 |
| గీ. | కొంద ఱాభీరపూర్ణరాకేందుముఖులు, నగుచు నేమక్క విన్ననైనావు నీవు | 144 |
| వ. | అనిన నవ్వలివృత్తాంతంబు చెప్పుమనుటయు. | 145 |
| ఉ. | సింధుగభీర! శీతకరశేఖరజూటనటద్వియన్నదీ | 146 |
| క. | ఖరనఖరశిఖరముఖరిత, వరరవవీణాప్రవీణ! వాణీరమణీ | 147 |
