గాన నందఱము నీకపికుమారునకు, మానుగా వరములు మన మిత్త మనియె
ననవుడుఁ బ్రియ మంది యంజనాతనయుఁ, గనుఁగొని తనవజ్రఘాతంబువలన
హను వట్లు విఱుగుట నఖిలలోకములు, హనుమంతుఁ డనుపేర నధికుఁడై పరఁగ
వానికి వర మిచ్చి వజ్రఘాతమునఁ, జావు లేకుండంగ శతమఖుఁ డపుడు
దండహస్తుఁడు కాలదండంబుచేత, దండి మృత్యువుచేత దండింపఁబడక
యెన్నఁడు రోగంబు లెవ్వియు లేక, యున్నతశుభమూర్తి నుండంగనిచ్చె
దయతోడ వరుణుండు తనఘోరపాశ, చయముచే జలముచేఁ జాకుండనిచ్చెఁ
దనచేతఁ దనయాయుధంబులచేత, మొనసి చావకయుండ ముక్కంటి యిచ్చెఁ
గర మొప్ప నగ్నియుఁ గనకకుండలము, లరుదైనకచ్చడ మర్థితో నొసఁగెఁ
దనగదతాఁకున ధర గూలకుండ, నని నసాధ్యుఁడు గాఁగ యక్షేశుఁ డిచ్చె
మునుమిడి నేర్పుతో మును విశ్వకర్మ, తనయొనర్చిన యాయుధంబులచేత
మరణంబు లేకుండ మన్నించి యిచ్చెఁ, గరువలి బిట్టల్కఁ గడువేడ్కతోడ
నితఁడు విద్యాభ్యాస మెన్నఁడు సేయ, మతిఁ గోరునాఁడు సమస్తశాస్త్రములు
ననుపమగతి వచ్చునట్లుగా నిచ్చె, దనతోడితేజంబుఁ దగ భానుఁ డిచ్చె
మఱియుఁ దక్కినసురల్ మారుతి కపుడు, వరము లీరీతిని వరుస నిచ్చుటయుఁ
బాయనిమునిశాపభయము లేకుండ, నాయు వగ్గలముగా నజుఁ డిచ్చె నిచ్చి
యనిలుని గనుఁగొని యనఘ నీసుతుఁడు, వనచరశ్రేష్ఠుండు వరకీర్తిఘనుఁడు
నసహాయశూరుండు నసమానబలుఁడు, పస గల్గువాడు విద్వాంసుండు మఱియు
ననివార్యసత్త్వుండు నని నజేయుండు, ననుపమతేజుండునై వ్రాలఁగలఁడు
కామరూపము కామగమనంబు నెపుడు, కామించునప్పుడు కల్గు నీతనికి
రామచంద్రుఁడు లోకరక్షకుఁ బూని, యామినీచరుల రూపడఁగించునాఁడు
జయము రామునకును సమరంబులోన, భయము రావణునకుఁ బాటించు నితఁడు
కడునద్భుతములైన కడిదికార్యములుఁ, గడిమి మైఁ బెక్కులు గావింపఁగలఁడు
విజయంబు లితనికి విను మంచుఁ బలికి, నిజలోకమున కెగె నీరజాసనుఁడు
నమరులు తమతమయావాసములకు, నమరంగఁ జని రంత నాసమీరణుఁడు
నందనుఁ గొని యంజనాదేవికడకు, నందితహృదయుఁడై నలి నేగుదెంచి
సుతు నిచ్చి వరములు సురలు నీసుతున, కతిమోదమున నిచ్చిరని యెఱిఁగించె
నంత శైశవమున నంజనాతనయు, డంతంతఁ జని తాపసాశ్రమంబులకు
మునుల కృష్ణాజినములు వల్కలములుఁ, గొని వృక్షశాఖలఁ గ్రుమ్మరుచుండి
హోమాగ్ను లార్పుచు నొగి సృక్సృవాది, హోమసాధనములు హోమగుండముల
నొండొండ వైచుచు హోమవేదికలఁ, గుండల ఘృతములు కూలఁద్రోయుచును
జినరాళ్ళభాండముల్ చిల్లులు వుచ్చి, చనుచు నివ్విధమున సంయమీశ్వరుల
వారక వారింక వారిచిత్తముల, వారిజాసను దివ్యవరశక్తిఁ జేసి
తమఘోరశాపముల్ దాఁకలేకున్కిఁ, తమలోనఁ బరికించి తాల్మిసేయుటయు
దానికి మదిలోన దాఁకి కేసరియు, మానుగాఁ బవనుండు మాత యంజనయుఁ
దనయుఁడ వలదంచుఁ దగుబుద్ధిఁ జెప్పఁ, వెనుకఁ బల్మఱు నిట్లు వేసరించుటయుఁ
గినిసి భార్గవులు నాంగీరసు లనఁగ, ననఘ తపోమూర్తులగు మహామునులు
నీ వెఱుంగకయుండు నీలావు ననుచు, నీవీరు శపియించి రీతఁడు నంత
నాయాశ్రమముల నతిశాంతవృత్తిఁ, బాయక మునులకు భక్తుఁడై యుండె
నంత నాయంజన యాత్మజుఁ జూచి, యెంతయు ముదముతో నింపారఁ బలికె
ననఘ నీమామలు నతిబలోన్నతులు, నెనయఁ గిష్కింధ దా మేలుచున్నారుఁ
గొనకొని నీ వేగి కోర్కె నందుండి, యినతనూభవునకు హితమంత్రి వగుచు
వారక వర్తింపు వాలిసుగ్రీవు, లారయఁ దమలోన నరమర లైన
సుగ్రీవునకుఁ బూని శూరత మెఱసి, యగ్రజు వాలి నుర్వి గూల్పకుము
అరయంగ వారు నీ కర్థి నిర్వురును, సరియె కావున వల్దు సమరయత్నంబు
ననవుడు నౌఁగాక యని కేలు మొగిచి, మనమున నతిభక్తి మాత కి ట్లనియె
బ్రాతిగా నాకు నీబ్రహ్మచర్యంబు, ధాతయు నొసఁగెను దక్క నాచేత
మ్రొక్కించుకొనఁదగు మూర్తి యెవ్వాఁడు, అక్కజంబుగ దయ నాన తిమ్మనుఁడు
ఓపవనాత్మజ యొనర నీమేన, దీపించుచున్న యీదివ్యభూషణము
లరుదారఁ గాంచినయతఁడు నీ కొడయఁ, డరయ నీవసుమతి యనఘాత్మ యంచుఁ
దనతల్లి పలికిన తథ్యంబ యనుచు, మనమున హర్షించి మహనీయశీలుఁ
ఆంజనేయుఁడు వాలిసుగ్రీవులకడకుఁ గిష్కింధకు వచ్చుట
దలకొని సాష్టాంగదండంబు వెట్టి, యెలమిఁ సద్భక్తితో నెరఁగి మాతకును
మనమున హర్షించి మహనీయశీలుఁ, వలగొని నిల్వ నవ్వనిత దీవింప
నలరుచుఁ గిష్కింధ కట వేగ నేగి, నలరు చచ్చటికపు లంతఱు మ్రొక్కి
యరమరికయు లోక నందఱిలోన, నిరవంద సుగ్రీవు నిష్టుఁడై యుండె
క్షితినాథ వాలిసుగ్రీవులతండ్రి, వితతతేజుఁడు ఋక్షవిరజుఁ డన్పేర
