పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/91

వెలువడి మఱియు నవ్వింశతిభుజుఁడు, బిలబహిస్థలి నొకపృథులతల్పమున
దివ్యభూషణములు దివ్యాంబరములు, దివ్యగంధంబులు దివ్యమాల్యములు
ధరియించి చంద్రికాధవళ మై పొలుచు, మురిపెంపువెలిపట్టుముసుగు రాఁదిగిచి
నిదురవోవుచునున్న నిరుపమాకారు, ముదితతేజోనిధి నొక్కని గాంచి
యావీరుచేరువ నభినవరూప, లావణ్యములఁ బుణ్యలక్షణంబులను
బరమపాతివ్రత్యభవ్యశీలముల, నిరవంద నుతి గన్న యిందిరాదేవి
కుసుమగంధాదుల కొమరారియఱుతఁ, బసిఁడితామరపేరు పసనార వైచి
మణికంకణోత్కరమధురఝుంకార, రణితహస్తంబున రమణీయలీల
ధవళచామర మొప్ప ధరియించి సకల, భువనైకభూషణస్ఫూర్తి నొప్పుటయు
నటఁ జూడ్కి సుడివడ నాజగజ్జననిఁ, గుటిలాత్ముఁడై పట్టుకొన విచారించి
యందఱుమంత్రుల నవులఁ బోఁబనిచి, కందర్పవశగుఁడై కడక నొక్కరుఁడ
యోలి విషజ్వాల లొల్క నిద్రించు, కాలసర్పముఁ జేరుగతిఁ జేర నరిగి
ముట్టి డాయకమున్న ముసుఁ గెడలించి, యట్టహాసముఁ జేసె నమ్మహాబలుఁడు
దానికి మూర్ఛిల్లి ధాత్రిపై వ్రాలి, యానిశాచరుఁ డున్న యమ్మహాఘనుఁడు
నరనాథ మొదలంట నఱకుడువడిన, తరువున ట్లొరిఁగిన దశకంఠుఁ జూచి
యమరకంటక నిన్ను నంటంగఁ బొదివి, సమయింప నిప్పుడు సమయంబు గాదు
బ్రహ్మచే నీకన్న పాపంపువరము, బహ్మకు మాఱుగా బ్రతికించె నిన్ను
బ్రహ్మ మాన్యుఁడు గాన బ్రహ్మవాక్యంబు, బ్రహ్మకుఁ బ్రియముగాఁ బాటిఁపవలయు
బ్రహ్మప ల్కిప్పుడు పాటించి మీఁద, బ్రహ్మాదిసురి లడ్డుపడిన ని న్నణఁతు
నెట్టన నాచేత నీల్గు దీ వనిన, నెట్టకేలకుఁ దేఱి యెప్పటియట్లు
నిట్టూర్పు వుచ్చుచు నెసఁగుదీమములు, నిట్టులగా భీతి నేత్రముల్ మూసి
వెఱవక పొమ్మన్న విని కన్ను దెఱచి, వెఱపుతోఁ జేతులు వెస మోడ్చి పలికె
బాహుదర్పంబున బలమున నసమ, సాహసంబున నీదు సరి యెందుఁ గానఁ
బ్రళయాగ్నిశంకకుఁ బట్టినవాఁడ, వలఘుతేజోమూర్తి వనఘ యెవ్వఁడవు
నీపేరు వినిపింపు నిజముగా ననిన, నాపల్కు విని నవ్వి యవ్వీరవరుఁడు
ఘననాదగతిఁ గర్ణకర్కశం బైన, ఘనతరధ్వని బఙ్క్తికంఠుతో ననియె
నిప్పుడు నాపే రదేల నాచేతఁ, దప్పదు మరణంబు దశకంఠ నీకు
నెప్పుడు నాచేత నిలఁ గూలె దీవు, నప్పు డెఱింగెదల వమరారి నన్ను
ననుఁడు వెండియు నాదశాస్యుఁ డాఘనుని, గనుఁగొని మదిలోన గర్వించి పలికె