పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/9

మఱి మేఘనాదుని మహితప్రభావ, మెఱుఁగఁజెప్పెద మనుజేంద్ర ము న్నతని
తనయుఁగాఁ బడసిన దశకంఠుకులము, జననప్రకారంబుఁ జరితంబు వినుము
ప్రథమయుగంబున బ్రహ్మపుత్రుండు, ప్రథితోరుతరకీర్తి పరమార్థవిదుఁడు
నిరుపమచరితుఁడు నిర్మలధర్మ, పరుఁడు పులస్త్యుఁ డన్ బ్రహ్మర్షివరుఁడు
సంపూర్ణగుణముల జనకునిభంగిఁ, బెంపార సురలకుఁ బ్రియమైనవాఁడు
దివి జారి చేరువఁ దృణబిందుఁ డనఁగ, నవిరళప్రతినిష్ఠ నధికుఁడై వెలయు
నట్టియారాజర్షియాశ్రమంబునకుఁ, బట్టుగా భానుప్రభాభాసి యగుచు
నిర్మలస్వాధ్యాయనిరతుఁడై విహిత, ధర్మక్రమంబునం దప మాచరింప
నరలోకనాయక నాగకన్యకలు, కరమర్థి రాజర్షికన్యకాగణము
నచ్చలేమలు నమరకన్యకలు, నిచ్చలు నేతెంచి నేర్పుమై నచటఁ
బాడుచు నింపార బహువాద్యగతుల, నాడుచు నుండఁగ నాపులస్త్యుండు
కనుఁగొని కోపించి కన్నియలార, ననుఁ గలంపఁగ వచ్చి నా రిట్లు మీర
లేకన్య నావల నిమ్ముగాఁ జూచు, నాకన్య ధరియించు నపుడ గర్భంబు
నని శపియించిన నతిభీతిఁ బొంది, కనుగొని యటఁ బాసి కాంతలు చనిరి
పరుషోగ్రమైన యాపలుకులు వినక, తిరమైనవేడుక తృణబిందుపుత్రి
యాదెస మెలఁగుచు ననతిదూరమున, వేదవాక్యధ్వని విని చేరవచ్చి
యమ్మహాత్మునిఁ జూడ నప్డ గర్భంబు, గ్రమ్మఁగాఁ గనుఁగొని కడుభీతిఁ బొంది
యిది యేమి మూఁడెనో యింతలో ననుచు, మదిలోన శంకించి మరల నేతెంచి
తనతండ్రిముందర దైన్యంబుతోడఁ, దనరారుసిగ్గునఁ దలవంచియున్న
నాతృణబిందుండు నద్భుతస్తిమిత, చేతస్కుఁడై పుత్రిచేడ్పాటుఁ జూచి
యకట నీ కిదియు ననర్హంబు గాదె, వికృతభావం జేమివిధమున వచ్చె
నెవ్వరి కెగ్గు నీ వేమి కావించి, తెవ్వరు శపియించి రేదిక్కు చనితి
తప్పక నాతోడఁ దలఁకు నీ వుడిగి, చెప్పుదుగా కన్నఁ జేతులు మొగిచి
జనక! పులస్త్యునాశ్రమసమీపమునఁ, జనఁజొచ్చియచట నా సఖులు లేకున్న
వెదకుచో ని ట్లైనవేష మాక్షణమె, విదితమై వచ్చితి వెఱచి మీకడకు
ననవుడు తృణబిందువాత్మలోనంతఁ, గని కూఁతుఁ దోడ్కొని కడువేగ నరిగి
యాపులస్త్యునితోడ ననియె నీకన్యఁ, దాపసోత్తమ మీరు దయఁ జూడవలయు
నెలమిఁ దపోనిష్ఠ నింద్రియజయము, గలమీకు శుశ్రూషఁ గావించుఁగాక
యనిన పులస్త్యుఁ డాయబలఁ గైకొన్న, దినకరతేజుండు తృణబిందుఁ డరిగె