పుట:రంగనాథరామాయణము - ఉత్తరకాండ.pdf/134

ధర్మజ్ఞుఁ డని చూచి ధరణినాథునకు, నిర్మలమది నన్ను నీ విచ్చి తెలమి
నారయ నితనిచే నవమానమునకు, నోరువ బరలోక మున్నట్టులుండె
నురువిష౦ బనల మాయుధము మొదలగు, మరణకారణములు మహిఁ బెక్కు గలవు
మతి నాకు ని ట్లవమానంబు సేయు, పతి యేల కట్టడిప్రాణంబు లేల
నిన్ను విచారింపక నీపుత్రినైన, నను గురుచఁ జేసె నానరనాథుఁ డనిన
యౌవనాహంకృతి నవమాన మిట్లు, గావించె నటుగాన కష్టంపుముదిమి
నతఁ డొందుగా కంచు నలుకతో బలికి, సుత గుస్తరించి యాశుక్రుండు జనియె
నంత జరావిష్టుఁడైన యయాతి, సంతప్తహృదయుఁడై చాల చింతించి
యట శుక్రుఁ డాదేవయానకై వచ్చి, చటులకోపంబున శపియించు టెఱిగి
యదునొద్ద కేతెంచి యదుడ నాముదిమి, పదిలుండవై నీవు భరియింపవలయు
నెందాక విషయభోగేచ్చనా కొదవు, నందాక మదిలోన ననురాగ మెసఁగ
జనులఁ బాలింపుచు సకలభోగముల, దనిసి యాజర యేను దాల్చెద ననిన
భూపాల నీకూర్మిపుత్రుఁడై యున్న, యాపూరు డుండగా యన్యు లేమిటికి
ముదిమి యాతని కిచ్చి ముదమార నీవు, పదపడి యిన్నేల బాలింపు మనిన
నోదురాత్ముండ యోట లే కిట్లు, క్రూరోక్తు లాడితి కుటిలభావమున
యాతల్లికొడు కైనయతినీతిమతికి, నీతెంపు గలుగుట యిది యెంతపెద్ద
యతిపాపయతివి నీ వరయంగ నాకు, సుతుఁడవ యొకరక్కసుండవు గాక
నిఃదితచరితుఁడ నీకాంచుకొడుకు, లందరు రాక్షసు లై పుట్టగలరు
గురుఁడైననామాట గొనని నీవెంట, నిరువుగా నిలుచునె యిందువంశంబు
నీవును నీకు జన్మించినవారు, భూవిభుత్వమునకు పూజ్యులైపోను
యని శపింపుచు వచ్చి యగ్రనందనుని, గనుగొని యారాజు కరమర్థి బలికె
భోగేచ్ఛ మానదు పుత్రుండ నాకు, నీగతి ముదిమియు నిటు బ్రాప్త మయ్యె
నీజరాభారంబు నీవు గైకొన్న, రాజలోకము మెచ్చ రాజ్యంబు చేసి
పదపడి నాకు నై భరియించియున్న, ముదిమి గైకొనియెద ముదముతో ననిన
నను గాక ధన్యుండ నైతి నే ననుచు, మోగపు లొప్పంగ ముదముతోఁ బలుక
తన్నుఁ బొందిన జర తనపుత్రు పూరు, గన్నార జూచి యాఘనునందు నిలిపి
ప్రాయంబు గైకొని పరగ జన్నములు, సేయుచు రాజ్యంబు చెలువంద జేసి
పెద్దకాలము బోవ ప్రియమార బూరు, నొద్దకుఁ జనుదెంచి యుర్వీశుఁ డనియె
ప్రియపుత్ర నీయందు బెట్టినముదిమి, రయమార నా కిచ్చి రాగిల్లు నీవు