ఈ పుట ఆమోదించబడ్డది
ఒక దినంబున క్షత్రియుఁ డుదయవేళ
ఖడ్గ మొక్కటి కరమున కరము మెఱయ,
వడి హుటాహుటినడలతో నడచుచుండ,
సూరకవి చూచి యాతనిఁ జేర నరిగి,
" ఓయి నా కీవు క్షురకర్మ చేయ గలవె ? "
అనుచు ప్రశ్నింప, క్షత్రియుఁ డలుక గదుర
"కనులు గానవ? నీ కింత కావరంబె !
మూఢుడా ! నేను మంగలివాఁడ నటర?”
అంచు గద్దింప, చాలు శాంతించు మయ్య!
ఇంత పొడనైన కత్తి నీ చెంత నుండ
ఔర ! క్షురకర్మ నైన చేయంగ లేవె ?
అనుచు నెంచితి " నని కవి యపహసించె.
