శ్రీరస్తు
మార్కండేయపురాణము
ద్వితీయాశ్వాసము
| 1 |
ఆడిబకయుద్ధవృత్తాంతము
| వ. | పరమజ్ఞానచక్షు లైనపక్షు లాజైమిని కి ట్లనియె హరిశ్చంద్రుం డొనరించినరాజ | 2 |
| క. | ఘనుఁడు వసిష్ఠమునీంద్రుఁడు, వినియె హరిశ్చంద్రవిభుఁడు విశ్వామిత్రో | 3 |
| ఆ. | విని నితాంతదుఃఖవేదనానలశిఖా, వలియుఁ దీవ్రకోపవహ్నిశిఖలు | 4 |
| వ. | అమ్మునీంద్రుండు విశ్వామిత్రు నుద్దేశించి యి ట్లనియె. | 5 |
| ఆ. | అతఁడు మత్తనూజశతముఁ జంపిననాఁడు, పుట్ట దన్నరేంద్రుఁ బెట్టినట్టి | 6 |
| వ. | అని పలికి యక్షణంబ. | 7 |
వసిష్ఠవిశ్వామిత్రు లన్యోన్యశాపముల నాడేలును గొంగయు నై పోరుట
| క. | బక మై యుండెద వని కౌశికు నతఁడు శపించె విని వసిష్ఠునకుం గౌ | 8 |
| వ. | అ ట్లన్యోన్యశాపంబుల నయ్యిరువురును మూఁడువేలుందొంబదియాఱు యోజనం | 9 |
