| | గమునకు వచ్చి నిల్చుటయు గాత్రములం బులకాంకురంబు నే | 161 |
| వ. | భక్తినమ్రు లగుచు నమ్మార్తాండునికి నందంద నమస్కరించి ముకుళితాంజలు | 162 |
ఆదిత్యునివలనఁ బౌరజను లిష్టార్థములఁ బడయుట
| క. | నావలన మీకు నిందఱ, కేవరములు వడయఁగా నభీష్టము చెపుఁడా | 163 |
| వ. | మస్తకన్యస్తహస్తు లగుచు ని ట్లనిరి. | 164 |
| క. | ముదియక సంతతవిజయా, స్పదుఁ డై సుఖలీల నీప్రసాదమున భువిం | 165 |
| చ. | అనవుడు నవ్వరం బొసఁగి యంబుజమిత్రుఁ డదృశ్యుఁ డైన న | 166 |
| క. | మానుగఁ జెప్పిన విని యమానిని యానంద మొందె మానవనాథుం | 167 |
రాజ్యవర్ధనునికి మానినికి నాయుర్వృద్ధినిమిత్త మగుసంవాదము
| క. | చింతాక్రాంతుం డగునృప, కాంతున కక్కాంత యేమి కారణ మధిపా! | 168 |
| సీ. | మానవనాథుఁ డమ్మానిని వీక్షించి యక్కట! వీర లాయాస మంది | |
| తే. | యిట్టిజీవన మిది గాల్పనే యనేక, దుఃఖములె కాక యిందు సంతోష మెద్ది? | 169 |
| వ. | అనిన నద్దేవి యనియె యానతిచ్చి, నట్టు లంతయు నిజము | 170 |
| వ. | అనిన నమ్మహీవల్లభుండు వల్లభ కి ట్లనియె. | 171 |
| క. | పౌరులు భృత్యులు నా కుప, కారం బొనరించి యుండఁగా నక్కట! నే | 172 |
| సీ. | కావున నిప్పుడ కదలి యే నమ్మహీధరమున కరిగి యత్యంతభక్తి | |
