| |
ధుర్యుఁడు మను వగుతనయుఁడు, సూర్యనిభుఁడు పుట్టు నీకు సురుచిరయశుఁ డై.
| 41
|
| చ. |
అనవుఁడు నట్ల కాక యని యారుచి పల్కినఁ బ్రీతి నప్సరోం
గన దనుఁ బిల్చిన న్జలము గ్రక్కున వెల్వడి వచ్చి యున్నమా
లిని యనుకన్యకం బ్రమదలీలఁ గరగ్రహణం బొనర్చె నా
ముని విధిపూర్వకంబుగ సముత్సుకుఁ డై వెస నానదీతటిన్.
| 42
|
రుచికి మాలినియందు రౌచ్యమనువు పుట్టుట
| క. |
రుచ్యాఖ్యానుగుణంబుగ, రౌచ్యుం డన మహితనామరమ్యత మెఱయ
న్రుచ్యాత్ముం డగుసుతుఁడు గు. ణాచ్యుతుఁ డుదయించి పరగె నవని న్మనువై.
| 43
|
భౌత్యమనుజన్మప్రకారము
| వ. |
ఇది రౌచ్యమనుజన్మప్రకారం బని చెప్పి మార్కండేయుండు క్రోష్టుకి కింకఁ జతు
ర్దశమను వైనభౌత్యునియుత్ఫత్తివిధంబు వివరించెద విను మంగిరశ్శిష్యుం డుగ్ర
కోపనుండు భూతి యనునొక్కమహాముని గలం డతనిమాహాత్మ్యం బాకర్ణింపుము.
| 44
|
| సీ. |
పవనుఁడు భయపడుఁ బటుగతిఁ జరియింప సూర్యుండు వేఁడిమిఁ జూపనోడు
శీతాంశు లదరింప భీతిల్లు శశి వాన రొంపిగా హరి గురియింప వెఱచు
ఋతువులక్రమ మేది యెల్లమ్రాఁకులనిండ నెపుడు పుష్పఫలంబు లిచ్చుఁ దరులు
వలసినచోటన జల ముప్పతిలు నేవి దలఁచిన నవి యెల్లఁ గలుగుచుండు
|
|
| తే. |
భూరిదారుణకోపవిస్ఫూర్తి భువన, ములకు నెల్ల భయంకరమూర్తి యైన
యమహాత్మునితీవ్రశాపాగ్నిఁ జేసి, శాంతిగుణవిభూషణ! తదాశ్రమమునందు.
| 45
|
| ఉ. |
ఆతఁ డపుత్రుఁ డై వగచి యాత్మజుఁ గోరి తపం బొనర్తు శీ
తాతపవాతపీడితుఁడ నై యని బుద్ధిఁ దలంచి నిశ్చలుం
డై తప మాచరింపఁ బవనార్కశశాంకులు నొంప నోడిన
న్భూతి యపీడ్యమానుఁ డయి పో విడిచె న్దపము న్సుతేచ్ఛయున్.
| 46
|
గురువు నగ్ని నశించుటచే శాంతి యనునతఁడు చింతాకులుఁ డగుట
| వ. |
అంత నొక్కనాఁ డతనిసహోదరుం డగుసువర్చసుండు చనుదెంచి యజ్ఞంబున కతని
నిమంత్రితుఁ గావించిన నాభూతి శాంతి యనువానిం దనశిష్యునిఁ బిలిచి యేను
మదీయభ్రాతృమఖంబున కరిగెద నీవు రేయునుం బవలును నేమఱక నిద్ర వోక
యెప్పుడు నాచేతం జేయంబడునిత్యకృత్యంబు లయ్యైప్రకారంబుల ననుష్ఠించునది
యని నియోగించి చనియె నతండును భయభ క్తియుక్తుం డగుచు సతతంబును సమీ
త్కుశఫలాదులు గొని వచ్చి గురుండు నియమించినట్టి విహితకర్మంబులు సలుపు
చుండ నగ్నిహోత్రకుండంబునం దనలం బాఱినం జూచి శాంతి నితాంతచింతా
క్రాంతుండై తల్లడిల్లుచు నంతర్గతంబున.
| 47
|
| సీ. |
ఏమి సేయుదు? గురుఁ డేఁగుదెంచిన దీని నే మని చెప్పుదు? నెందుఁ జొత్తు?
శమితానలం బైనసదనంబు గని ముని యెట్టిశాపము నాకు నిచ్చు నొక్కొ?
|
|
