| |
ర్తు నితాంతక్షయబాధిత, యును గా నిద్దఱ శపించె నుగ్రపుటలుకన్.
| 30
|
| తే. |
ఆలతాంగుల నారుజ లపుడ పొందె, ననఘ! మూఁడుప్రొద్దులఁగోలె నసుర యొకఁడు
ఘోరమూర్తియై ననుఁ బట్టికొనఁగ వెనుకఁ, దగులుచున్నాఁడు దారుణధ్వని సెలంగ.
| 31
|
| వ. |
అస్త్రహృదయం బనువిద్య యే నెఱుంగుదు దాని నీ కిచ్చెదఁ దత్ప్రభావంబున
నీరాక్షసు జయించి నన్ను రక్షింపు మీవిద్య తొల్లి పినాకపాణి యగురుద్రుండు
స్వాయంభువమనువున కిచ్చె నతండు వసిష్ఠున కిచ్చె నమ్మునివరుండు మన్మాతా
మహుం డైన చిత్రాయుధున కిచ్పె నమ్మహితాత్ముండు వివాహసమయంబున మదీ
యజనకున కరణంబుగా నిచ్చె మాతండ్రి నన్ను నావిద్యయందు విశారదం గావించె
సకలరిపునాశకరం బైనయస్త్రహృదయంబును వేగ పరిగ్రహింపు మనిన నట్ల కాక
యని యవ్వరూధినీనందనుండు జలోపస్పర్శనం బాచరించి శుచి యైన నతనికి
నక్కన్య కారత్నంబు సరహస్యంబుగ సకలాస్త్రసంప్రయోగనివర్తనవిధంబు లుప
దేశించిన యనంతరంబ.
| 32
|
| చ. |
అనుపమనీలనీరదనిభాకృతియు న్బటుగర్జనారవం
బును మెఱయంగ వే కదిసి పొల్తుక! యెవ్వఁడు గావ నోపు? నే
నిను నిదె మ్రింగెదం దొలఁగి నీ వెటఁ బోయెద? వంచు నింతిఁ బ
ట్టిన సురవైరిఁ జూచి తనడెందమునం గడు నల్క పుట్టినన్.
| 33
|
| వ. |
వరూథినీనందనుం డంతర్గతంబున.
| 34
|
| క. |
కరుణము పుట్టఁగ నమ్మెయి, శరణుం జొచ్చిన లతాంగి సాధ్వస మెల్ల
న్హరియింతును బొలియింతును, సురవిద్విషు సురల కెలమి సొంపొనరింతున్.
| 35
|
| చ. |
అని భ్రుకుటీభయంకరతరాస్యుఁడు రోషవిఘూర్ణితాత్మకుం
డును నయి చండబాణము గడు న్వెసఁ జూడ్కులఁ దాల్చి చొన్పెన
ద్దనుజునిమేన దానఁ బటుతాపము పుట్టినఁ దల్లడిల్లి య
వ్వనరుహలోచన న్విడిచి వాఁడు కరంబులు మోడ్చి యి ట్లనున్.
| 36
|
| ఆ. |
బ్రహ్మమిత్రుఁ డనఁగ బరగినమునివరు, శాప మిపుడు తద్ద శాంతిఁ బొందె
నాకు హితులు లేరు నీకంటె నెవ్వరు, ననిన నిట్టు లనియె నతఁడు ప్రీతి.
| 37
|
| వ. |
అమ్మునీశ్వరుం డేమినిమిత్తంబున నీ కిట్టిశాప మిచ్చెనని యడిగిన రాక్షసుం డి ట్లనియె.
| 38
|
ఇందీవరాక్షుఁడు శాపవిముక్తుఁడై స్వరోచితో నిజశాపకారణము సెప్పుట
| క. |
ఘనుఁ డైన బ్రహ్మమిత్రుం డనఘా! యష్టాంగ మైన యాయుర్వేదం
బున నిపుణుండై యుండును, విను మే నిందీవరాక్షవిదితాహ్వయుఁడన్.
| 39
|
| వ. |
ఈయిందీవరాక్షికి జనకుండ గంధర్వుండ.
| 40
|
| క. |
నలనాభాఖ్యతనూజుఁడ, నలఘుమతీ! బ్రహ్మమిత్రు నాయుర్వేదం
|
|
