పుట:భాస్కరరామాయణము.pdf/268

వికీసోర్స్ నుండి
ఈ పుట అచ్చుదిద్దబడ్డది


దిక్కుమాలితి నింక నేదిక్కు సొత్తుఁ, గుటిలదైవంబు నిన్నుఁ ద్రెక్కొనియె నకట.

339


క.

ననిచిన ప్రియుఁడవు భర్తవు, ననుపమబంధుఁడవు నాకు నయ్యును నిటు న
న్ను ననాథఁ జేసి యొక్కతెఁ, జనునే దిగవిడిచి పోవ శక్రతనూజా.

340


తనవిభుఁడు లేని కాంతను, ధనధాన్యసమృద్ధ నైనఁ దగుపుత్రిణి వై
నను విధవ యండ్రు ధాత్రీ, జను లీకష్టంపుమాట సైఁపఁగ వశమే.

341


క.

ఘనశరము నాటి నీయుర, మున నున్నను నాకు నిన్ను మోవఁగఁ జన్నుల్
మొనలెత్తఁగ గాఢాలిం, గన మొనరింపంగ రాదు కామం బొదవన్.

342


సీ.

నాదిక్కుఁ జూడవు నాకంటెఁ బ్రియురాలె, యుర్విఁ గౌఁగిటఁ జేర్చి యున్నవాఁడ
నీల్గి యుండియు మాన విలమీఁది మోహంబు, న న్నేల విడిచితి నాథ నీవు
తనయుఁ డంగదుఁడు మ్రొక్కినవాఁడు దీర్ఘాయు, వగుమని దీవింపు మాదరమునఁ
బరదేశ మేఁగెదు పట్టి నక్కునఁ జేర్చి, యెలమి మూర్ధఘ్రాణ మేల సేయ
వకట పైఁబడి తమక మేపార మున్ను, నన్నుఁ గౌఁగిటఁ జేర్చుచు నలమికొందు
విప్పు డేఁ బయిఁబడి మాన మేదియున్న, నలమి యాలింగనము చేయ నలర వేల.

343


వ.

అని బహుప్రకారంబుల విలపించుచున్న.

344


క.

నీలుం డాలో బలువిడి, వాలియురస్స్థలము నాటి వఱలెడునత్యా
భీలశరంబును బెఱికెను, సాలాన్విత మైనక్రూరసర్పముఁ బోలెన్.

345


క.

వనచరపతిమెయి నాటిన, సునిశితశర మపుడు వెలిఁగె సురుచిరరుచితో
దనరెడు వర్షాగమమున, ఘనగూఢోదితతటిత్ప్రకాశముభంగిన్.

346


క.

ఉరుతరబాణక్షతమునఁ, దరుచరపతిమేన రక్తధారలు వెడలెం
బొరి వర్షము గురియఁగ భూ, ధరమున వడి వెడలుధాతుధారలువోలెన్.

347


చ.

తనపతిమోము బాష్పజలధారలఁ దోఁగఁగఁ దార యేడ్చుచుం
దనయునిఁ జూచి పుత్ర గుణధామ దివంబున కేఁగెడున్ భవ
జ్ఞనకుఁడు నీవు మ్రొక్కు మనఁ జయ్యన లేచి యతండు భక్తి మిం
చినగతి గోత్రనామములఁ జెప్పుచు మ్రొక్కెఁ బదావలంబి యై.

348


వ.

అప్పుడు తార వాలి నాలోకించి.

349


ఆ.

సంగరాధ్వరంబు సమ్మతిఁ గావించి, నాథ ధర్మపత్ని నన్ను డించి
శాతరామబాణజలమున నవబృథ, స్నాన మాచరింపఁ జనునె నీకు.

350


క.

మందన్ బెబ్బులి వ్రేసినఁ, గొందలపడి తెగినయట్టిగోవత్సముపో
లెం దెగిననిన్ను నేనును, నందనుఁడును బలసి నిలిచినారము వగలన్.

351


క.

శూరునకుఁ గన్య నీఁ జన, దారయ మృతిఁ బొందు శూరుఁ డన వేగమ యే
శూరునకుఁ బత్ని నై శుభ, గౌరవ మెడలంగ విధవఁ గానె కపీంద్రా.

352


తే.

సమరమున నీవు మాయావిఁ జంపినపుడు, చాలనీవిక్రమము చూచి సంతసమున
విబుధవిభుఁడు నీ కిచ్చెను విజయశీల, కనకమాలిక నీమెడఁ గాన నిపుడు.

353