| క. |
అనుచుం బాష్పాకులలో, చనుఁ డై దుఃఖమున మనము చలనం బొందన్
వనజాప్తసుతుఁడు మనుజేం, ద్రునిసన్నిధి మాట వలుకఁ దోఁపక యుండెన్.
| 103
|
| క. |
జనపతి దను నూరార్చినఁ, గనుఁగొనలం దొరఁగు బాష్పకణములు ధైర్యం
బున నాఁచి యున్నయశ్రులు, గొనకొని పోఁదుడిచి యతఁడు కువలయపతితోన్.
| 105
|
| క. |
తనరాజ్యం బేఁ జేయఁగ, ఘనబలుఁ డగువాలి వచ్చి కడుఁగోపముతో
ననుఁ గని భర్జించుచుఁ జ, య్యనఁ బురి వెడలంగ నడిచె నతిదుర్మతి యై.
| 106
|
| క. |
ప్రాణముల కెక్కు డగునా, ప్రాణేశ్వరి దోఁచికొనియెఁ బట్టి మదాప్త
ప్రాణుల బంధించెను మ, త్బ్రాణంబులు గొనఁగ నెపుడుఁ బయికొనియుండున్.
| 107
|
| శా. |
నన్నుం జంప ననేకవానరుల యుత్నం బారఁ బుత్తెంచినం
గన్నారం గని వారిఁ జంపితిఁ గడంకం గాన నాశంక యా
త్మ న్నిండారఁగఁ జేసి మీ రిచటికానన్ వచ్చి యుండంగ మీ
మ్ము న్నెయ్యంబునఁ గానరా వెఱచితి ము న్నేను భీతుండ నై.
| 108
|
| క. |
ఈకపు లనిలజముఖ్యులు, నాకు సహాయులుగ బ్రతికినాఁడన్ వీరల్
సేకొని రక్షింతురు విను, పైకొని నే నెచట నున్నఁ బాయరు నన్నున్.
| 109
|
| శా. |
కాలాభీలపటుప్రతాపుఁడు నుదగ్రక్రూరదోస్సారుఁడుం
జాలన్ శత్రుఁడు నాకు నెప్పుడు మనశ్శల్యంబు నై యుండు న
వ్వాలిం గూల్పక నాదుదుఃఖ మొకటన్ వార్యంబు గా దెవ్వఁ డ
వ్వాలిం జంపు నతండు నాసఖుఁడు జీవత్రాయకుండుం జుమీ.
| 111
|
| క. |
సుఖదుఃఖము లొందినయెడ, సఖునకు సంతతము సఖుఁడ సద్గతి గాఁడే
సఖుఁడవు నా కీ వగుటను, నిఖిలముఁ జెప్పితిని దెలియ నీకు నృపాలా.
| 112
|
| వ. |
నావుడు రాముండు సుగ్రీవుం గనుంగొని.
| 113
|
మాయావి యనుదనుజుని వృత్తాంతము
| ఉ. |
వాలికి నీకు నేమిటికి వైరము పుట్టె వినంగఁ గోరెదం
బోలఁగఁ జెప్పు మేను విని భూరిబలాబలచింత సేసి య
వ్వాలి వధించి నీమనము వంత నడంచెద వేగ నావుడుం
జాలఁగ సంతసించి రెద సర్వవనాటులు భానుసూనుఁడున్.
| 114
|
| మ. |
అటు సంతోషము నొంది భానుతనయుఁ డారాముతో ని ట్లనుం
బటుబుద్ధిన్ విను చెప్పెద సకలముం బాలించి మాతండ్రి యా
దట రాజ్యం బొనరించి చన్న పిదపం దన్మంత్రు లేపారుమ
ర్కటరాజ్యంబున కెల్ల వాలి నధిపుం గావించి రర్హంబుగన్.
| 115
|
| క. |
వాలియు వానరరాజ్యముఁ, బాలించుచు నుండెఁ గరము ప్రమదంబున న
|
|
