పుట:ప్రబోధచంద్రోదయము.pdf/184

⁠

విస్రగంధాలయాజస్రపరిస్రవ                           బహుతరప్రస్రావవల్వలంబు

⁠

గీ.⁠

నైన భవదీయమందిరప్రాంగణమున కెట్టు దివిచెదు యోగ్యులై నట్టిఘనుల భృంగమౌర్వినినాదకంపితసమస్త పటువియోగిజనప్రాణ! పంచబాణ![1]

⁠ 10

క.⁠

అని పలికి మిన్ను చూచుచు మనసిజునిం గూర్చి యోరిమాలా! యీలా గున బ్రమయించెద వేలా జనులు నిరాలంబనమున జనితుఁడ వయ్యున్.

⁠ 11

మ.⁠

ననుఁ గామించిన దీలతాంగి నను నానందంబుగాఁ జూచి యి వ్వనజాతానన కౌగిలించె నను నివ్వాహమాక్షి కాంక్షించె నం చు నరుల్ భ్రాంతి వహింతు రేల పిశితాస్థుల్ కూడి రూపైన మో హినియే కార్యము కానరాని పురుషుం డీక్షింపఁ గాంక్షింపఁగన్.

⁠ 12

క.⁠

అనుచు న్వస్తువిచారుఁడు చనుదెంచి వివేకనృపతి చరణంబులకున్ వినతుండై తచ్చాసన మునఁ జేరువజమ్ముఖాణమునఁ గూర్చుండన్.

⁠ 13

మ.⁠

అతనిం జూచి వివేకుఁ డిట్లను మహాత్మా! మాకు సమ్మోహునిం బ్రతిపక్షు న్విదళింపఁగావలయు సంగ్రామంబున న్వానికిన్ హితుడు న్వీరుడునైనకామునకు నిన్నే యెంచుకొన్నాఁడ నేఁ బ్రతిగా నాయుధవిద్య నీకుఁ గలదా భంజింపఁ దత్కామునిన్.

⁠ 14

క.⁠

అనవుడు వస్తువిచారుఁడు జననాథా! వాని కైదుశరము లవియు నం

⁠

1. ఇది యొకప్రతిలోనే యున్నది. ప్రక్షిప్త మని తోఁచుచున్నది.