మాదయగారి మల్లయ్య – రాజశేఖరచరిత [3-149]
| సీ. |
కఱచు[కొంచును] ద్రావఁగాఁ గాచియున్నారు
సురలు నీ యెమ్మెలు స్రుక్కనేల?
క్షయము నానాఁటి కగ్గలముగా నిఁకనొత్తి
వచ్చు నీ జాడలు వదలవేల?
పెనుపాఁప పగవాఁడు పెడతల గండఁడై
యుండ నీ మదవృత్తి నుడుగవేల?
యదియునుగాక మేనంతయు గాలి ప
ట్టుక రాఁదొణంగె నీ వికృతియేల?
|
|
| తే. |
యదిరిపాటుగ నుదధిలో నౌర్వవహ్ని
నెపుడు పడియెదవో కాని యెఱుఁగరాదు
చెప్పినట్టులు వచ్చునే సితమయూఖ
యేల త్రుళ్ళెద? విది యేమి మేలు నీకు.
| 126
|
| ఉ. |
రాహువఁ గాను ని న్నఱగ రాచిన శూరుఁడఁ గాను నీ తను
ద్రోహము చేసినట్టి యల రోహిణితండ్రిని గాను దజ్జగ
న్మోహిని నీలనీలకచ ముద్దుల చక్కెరబొమ్మఁ గూర్పక
య్యో! హరిణాంక! తావకమయూఖముఖంబుల నేఁచనేటికిన్.
| 127
|
తులసి బసవయ్య – సావిత్రి హరికథ[?]
| చ. |
కరుణ దలిర్ప నిన్ గుటిలుఁగా మదిఁ జూడక జూటకోటిలో
నిరుపమలీలఁ జేర్చుకొని నెమ్మది నున్న పురారిఁ బాండురు
గ్భరితశరీరుఁ జేసితివి కంతుని వైరముఁ బట్టి యక్కటా
సరసిజవైరి! యీ విసపుజాతికిఁ బాంథవధంబు పెద్దయే.
| 128
|
[1]సంకుసాల సింగయ్య – కవికర్ణరసాయనము [3-140]
| సీ. |
పు ట్టండ్రు కొందఱు పుట్టయే మఱి వృద్ధిఁ
బొందకుండఁగ హాని పుట్టవలదె?
వట మండ్రు కొందఱు వటమేని నూడలు
వాఱి మండలమెల్లఁ బ్రబలవలదె?
మృగ మంద్రు కొందఱు మృగమేని నుండక
మృదురాంకురముల మేయవలదె?
శశ మండ్రు కొందఱు శశమేని దేవతా
పథికు లీ యిరువు మాపంగవలదె?
|
|
- ↑ సుంకెసాల
